Од чудата на Пресвета Богородица

                                  

 Пред многу години, во една селска средина, живеело благочестиво семејство! Бидејќи не знаеле многу букви, имале обичај да се молат гласно внатре во куќата со Архангелскиот поздрав : Богородице Радувај се!, а најмладиот син на семејството, слушајќи го овој Поздрав од детството, постојано го повторувал, без разлика дали бил внатре во куќата или си играл надвор во дворот!

Еден ден, кога малку пораснал, отишол малку подалеку од дома и отишол да си игра со другите деца покрај реката што минувала покрај нивното село!!

Како што бил невнимателен , се лизнал и паднал во реката!

И бидејќи било зима и водите надојдени, малото момче кое за жал не знаело да плива брзо го однесоа напливите води!!

Останатите деца почнале да викаат за помош, селаните веднаш потрчале а некои дури и се нурнале во реката и пливале во обид да го пронајдат детето!!

Во меѓувреме била известена и мајката, која исто така полна со вознемиреност истрчала на местото каде што нејзиниот син паднал во реката!

Времето минуваше, а детето неизлегуваше на површината!

Некои луѓе почнаа да го бараат на двата брега на реката за да го извлечат мртвото тело на момчето, бидејќи сега беа убедени дека малото момче се удавило!

Само мајка му имаше цврста надеж во Дева Марија и со солзи во очите ја молеше да направи чудо и да и го врати детето!!

И о,  чудо!!

Тие гледаат како силуета која излегува од длабочините на реката, која доаѓа спротивно од насоката на водите на реката!

Кога малку се приближиле, го виделе малото момче како лебди во реката, со сува облека и радосно насмеано, радосно плескајќи со рацете!!!

И мајката и другите нурнаа во водата и малото момче се најде во прегратките на мајка си која беше во солзи заблагодарувајќи ѝ се на нашата Дева Марија за Нејзиното чудо!!

„Зошто плачеш, мамо ? детето изненадено праша: „Дете мое, те немаше толку долго, мислевме дека си се удавил и ќе те изгубам засекогаш.

„Ох мајко моја!„ малото дете мирно одговори: „Штом паднав во водата, почувствував како две раце ме креваат! Се свртев и ја видов нашата Пресвета Богородица како ме држи во раце, а сето тоа време бев со Неа! И знаеш, мамо, се  игравме заедно!

Ја поздравив како што ти ме научи и како што ја поздравувам од мал!! Постојано и велев: „Богородице Радувај се!“ а Таа се насмевна и одговори: „Господ е со тебе!