Почитувани читатели, по милоста Божја стигнавме на прагот на Великиот пост. За жал, во денешно време на овој период мнозинството верници не му пристапуваат со радост и благословено исчекување!
За жал, често се третира како неопходно „зло“ и многу верници бројат денови до Велигден за повторно да јадат месо, исто како затворениците во затвор кои чекаат да бидат ослободени! Дали е ова точно? Дали има нешто што не сме го разбрале и не го цениме правилно? Ова е причината зошто е напишан овој напис за да се види длабочината и да се цени духовната корист и вредноста на психосоматските вежби во овој период! Затоа, да започнеме и како и секогаш, следете не до крај...
Великиот пост е најпобожниот и најсветиот период од црковниот живот. Тоа е курс на подготовка за настаните од Страсната седмица и особено страдањата и Воскресението на нашиот Господ Исус Христос! Кој го следи и го набљудува како што треба, ќе открие дека тоа е благословена можност за духовна обнова и враќање на патот и волјата Божја. Неговата цел не е само физички пост, бидејќи за жал во пракса го преобразивме како што посакуваат некои современи христијани! Меѓутоа, секој што ќе погледне подлабоко и посуштински ќе разбере дека постот има за цел целосно преобразување на човекот преку молитва, покајание, милостина и учество во тајните и честите Свети Богослужби на нашата Црква.
Строгиот пост и воздржувањето се главните карактеристики на Великиот пост. Сите други пости, како Божиќ или Апостолските пости, се очигледно полесни и поблаги. Меѓутоа, под поимот пост не мислиме само на едноставна промена во исхраната, дури и строга, туку духовна вежба која ни помага да ги покориме телесните желби и да го насочиме нашиот ум и срце кон Бога, изворот и давателот на вистинската слобода. Свети Јован Златоуст нагласува дека вистинскиот пост не е само воздржување од конкретна храна, туку и воздржување првенствено од нашите страсти, беззаконие и грев. Умереноста во нашата храна (и во вид и во количина) учи на дисциплина и самоконтрола, доблести кои се неопходни и очигледни за значаен духовен живот.
Периодот на Великиот пост не повикува, покрај постот, и на патека на длабоко покајание. Верникот е повикан да се сврти и да се испита, да ги препознае своите грешки и да побара милост од Бог преку светата тајна Исповед. Обично се оставаме неповредени и се задржуваме на грешките и гревовите на другите! Мораме да разбереме дека вистинското покајание не е моментална емоционална состојба, туку континуиран начин на живот. Враќањето кај Бога преку исповед носи мир и внатрешна смиреност на внатрешниот човек, бидејќи верникот вложува напори да го ослободи бремето на гревот и потоа изобилно ја прима Божјата благодат.
Молитвата е и сржта на духовниот живот, особено сега за време на Великиот пост. Светите богослужби како што се Псалмите, Великиот покаен канон, Вечерна и Божествена Литургија на Преосветените Дарови се единствени можности за посветеност и продлабочување во верата. Преку овие групни и индивидуални молитви, душата на верникот почива, добива сила и се води во поблиско општење со Бога.
Друг важен духовен подвиг, особено за време на Великиот пост, е практикувањето на добродетелта на милостината. Постот нема суштинска вредност ако не е проследен со практична љубов и милосрдие кон ближниот. Христос нè научи дека љубовта е највисоката доблест и дека милостината е начин да ја изразиме нашата љубов кон Бога помагајќи им на нашите браќа (ликовите Божји) кои имаат потреба.
Светата Причест е кулминација на нашето духовно патување за време на Великиот пост. Верникот преку пост, покајание и молитва се подготвува да ги прими Телото и Крвта Христови. Ова соединување со Бог нуди живот, благодат и просветлување на душата.
Завршувајќи ја нашата статија, Великиот пост не е едноставна верска институција, туку можност за суштинско духовно преродување и подобрување. Тоа е извонреден период кој не повикува да се бориме против нашите страсти, да ја обновиме верата и да се подготвиме за најголемото празнување на Православието, Светиот Велигден. Ако овој период го доживееме со свест и искрено покајание, ќе ја вкусиме вистинската радост на Воскресението, како во нашите животи, така и во вечноста. Затоа, со радост да погледнеме наназад за да го набљудуваме она што е пропишано од нашата Црква и со помош на нашиот духовен отец да се трудиме со смелост и волја!
Амин!
отец Антониос Христосу