Зошто наидуваме на неблагодарност кога правиме добрина?...

 

Зошто наидуваме на неблагодарност кога правиме добрина?

Неблагодарност, многу е вообичаено да наидеме на неблагодарност кога правиме некаква добрина, а во многу случаи да ја најдеме нашата мака.

Впрочем, толкаво е разочарувањето на луѓето кои направиле добро и наишле на лошо однесување од корисникот, што многупати од нивните усни излегуваат болните и лути зборови: не вреди да се прави добро.

Но, зошто се случува ова?

Се разбира, не можеме да одговориме за сите случаи. Во принцип, сепак, можеме да го кажеме следново: ѓаволот мрази секој добар напор. Ја мрази секоја добра работа што е направена. Сè додека му поминува низ раката, тој се обидува да ја изгасне секоја свеќа на добрината што е запалена во светот. Тој се обидува да ги убеди луѓето во понудата кажувајќи им аргументи како: нема да го спасите светот, немате пари, уморни сте, што сакате да покажете, нема да успееш, ќе пропаднеш и други.

Но, луѓето на љубовта и добрината го фиксираа во себе уверувањето дека е голема и Божествена работа да се има корист и да се прават добри дела. Ова верување ги тера да не сметаат на напори, трошоци, жртви, време и се друго што е потребно за да се направи добро. Без оглед на препреките што им ги фрла ѓаволот, тие им пркосат. Затоа продолжуваат.

Но, една работа е тешко да се поднесе. Неблагодарност, лошо однесување од корисникот. Тие можат да ги преболат ако не им кажат благодарам, но не можат лесно да го преболат неблагодарното однесување. Во овој момент тие  страдаат и лесно велат: Не вреди повторно да се прави добро.

На оваа реакција се обложува и ѓаволот. Тој во својот итар ум вели, ако ги направам работите така што секој добротвор се сретнува со неблагодарно однесување, тогаш нема да има потреба да се обидувам да го спречам да прави добро. Ќе престане само по себе. И, за жал, на овој начин успева да спречи многу добри работници.

Значи, тука треба да ги ставиме работите во ред.

1) Од Светото Писмо е познато дека кога ќе почнеме да правиме нешто добро служејќи ѝ на волјата Божја, тогаш ќе наидеме на искушението, односно на гневната реакција на ѓаволот.

Во Светото Писмо се вели: Дете мое, ако дојдеш да му служиш на Господа, подготви се за разни искушенија. Имајте искрено срце. Вооружете се со трпение и храброст и немојте да се оддалечувате од Господа во време на тешкотија. Останете приврзани кон Бога, не отстапувајте од Него, за да бидете прославени и возвишени во иднина.

Секое искушение и тешка околност што ќе ви избие, прифатете ги со трпение. И во преодите и промените на вашите таги покажете долготрпеливост зашто, како што златото се прочистува и осветлува со оган, така и луѓето се прифатени пред Господа преку печката на тагата. Верувај се во Господа и Тој ќе те заштити. Погрижете се вашите патишта и начини на живот да бидат чесни и прави и полагајте ги своите надежи во Него ( Сирах 2, 1-6).

Целиот стих погоре нè подготвува за лошите ставови на кои ќе наидеме. ѓаволот сигурно ќе се сопне. Но, ние ја знаеме неговата тактика кон секоја добрина што ја правиме. Затоа ќе бидеме подготвени во секое време.

2) Христос се сретнал со ова однесување во текот на својот земен живот, го поминал својот живот во помагање и исцелување на секој што доаѓал кај него. А сепак слушнал многу коментари против Него, дури и од тогашното официјално свештенство. Се додека не му кажаа дека и тој работи со ѓаволот.

Најпознатиот пример на неблагодарност на кој наишол е исцелувањето на 10 лепрозни. Само еден од 10-те се врати назад за да се заблагодари, паѓајќи пред Христовите нозе (Лк. 17, 11-19). Што значи ова? Тоа значи дека ако Христос имал таков третман, работите ќе бидат полоши за нас. Со други зборови, нашата стапка на неблагодарност ќе биде поголема. Ќе надмине 90%, па да се вооружиме со трпение и сила и да побараме помош од Бога ќе поминеме.

3) Нашиот Бог (Таткото, Синот и Светиот Дух) има безброј инциденти на неблагодарност од речиси сите луѓе кои живееле на земјата. Сепак, Бог сè уште ни ги испраќа Своите благослови, дожд, сонце, снег, ветер, плодови и многу повеќе. Сè уште испраќа до добрите и злите, тој испраќа до сите. Неговата филантропска наклонетост не е поколеблива од нашите неблагодарни ставови и тој продолжува да ни дава совршен пример.

Но истото го направија и Светителите на нашата Црква. Непрестајно им користеа на сите на кои им беше потребна.

Еднаш, велат Светите книги, Свети Јован Златоуст сретнал христијанин на патот во Цариград, каде што бил патријарх, кој одеднаш почнал да го проколнува Светителот. Нашиот Светец, кога можеше во пауза од навреди да земе збор, го праша навредувачот: Човеку мој, кажи ми кој си? а кога јас ти користев и ме пцуеш на овој начин?

Продолжението на текстот не го знам, но гледаме дека Светителот бил свесен за лошото однесување на фаворизираните луѓе. Односно, тоа е нешто заедничко низ вековите. Ние не сме први кои се среќаваме со вакво однесување.

Браќа христијани, правете добро и не престанувајте. Секое такво однесување нè осветува двојно. Еднаш затоа што правиме добрина и втор пат затоа што страдаме, поднесувајќи неблагодарно однесување заради Христа.

Значи Господ знае што се случува. А Бог го запишува она што го трпиме и го брои за да нè награди со сто пати повеќе од она што го понудивме.