За духот и душата...

 

За духот и душата

Секој дух се манифестира преку она што го произведува и секое суштество се екстернализира преку своето дејствување.

Духот е во душата, душата во телото и телото во светот.  Духот е она што ја движи душата, душата е она што го движи телото и телото е она што ги движи другите тела.

Движењата на душата се пропорционални со духот. Движењата на телото се пропорционални со душата. Добриот дух ја мотивира душата на добро, а телото ја исполнува волјата на душата.

Секој што го врзува својот жив дух за тело умрено од страстите е истиот варварин како оној што врзува жив човек за мртовец и ги остава заедно да гнијат.

Не е секогаш лесно да се надмине духот на суетата и суетата во себе. Само големите духовници успеаја, пред сè, со изобилството на Божествената благодат, со постојаната будност во душите и со исклучително фини одликувања.

Ниту офицерската униформа ќе те направи храбар, ниту расата на свештеникот милостив, ниту судиската облека нема да те направи праведен, ниту министерската фотелја силна, ако душата не ти е полна со храброст, милост и правда и силата.

Духовните вредности на антиката и духовните вредности на нашето време се исти, под услов и исповедувањето на верата да биде исто. Небесното знаење што го постигнале старите подвижници не се разликува од небесното знаење што го стекнале помладите.

Зашто, како што е Христос вчера и денес, таква е и човечката природа. И што е најважно, срцето на човекот е исто, жедта и гладот ​​се исти и ништо не може да го засити освен славата и моќта и богатството Божјо.

Во душата е духот и духот е тој што ја движи душата. Каков и да е духот, таква е и душата. Ако духот е роб, тогаш и душата ќе биде роб. Ако духот е Божествен, тогаш целата душа е Божествена.

Како што душата е невидлива, така е и нејзината облека. Вистината и правдата, добрината и неосудувањето, кроткоста и милосрдието, чистотата и побожноста, теофилијата и човекољубието се облеката на душата.

Природата на душата е различна и природата на телото е различна. Телото е тоа што прво се троши и слабее, а потоа умира со заминувањето на душата.

Со душата, пак, е поинаку. Расипаноста на душата се состои првенствено во тоа што таа го напушта вистинскиот суд и во неа почнуваат да никнуваат семе од трње и зло.

Како што црвите се појавуваат во мртвото тело, така и во душата на која и недостасува благодат, црвите на мислите жнеат: завист, злоба, лага, омраза, клевета, гнев, грижа, одмазда, гордост, презир, безбожност и друго...

Човечката душа е жива, жива и секогаш жедна за живот и ништо не може да ја задоволи нејзината жед освен за живот, вистински и непосреден живот. Вистинскиот и непосреден живот е само живот во Бога, во живиот Бог.

Физичката храна е наменета за телото, духовната храна за душата. Телото мора да се храни за да продолжи да постои, душата мора да се храни за да живее.

На телото му даваме храна од земјата затоа што телото е од земјата. Ние и даваме небесна храна на душата затоа што душата е од небото.

Кога некој млад човек би ме прашал денес како да му ја спасам душата, би му одговорил: „Грижи се за некој друг“.

Секоја човечка душа, која не знае да се грижи за другите, туку исклучиво се грижи за себе, или е изгубена или веќе е на работ на загуба.

Сè за душата, душата за ништо на светот.

Свети Николај Велимировиќ