СВЕТИ ЈОВАН МИЛОСТИВ, МОНАХОТ, БЛУДНИЦАТА И ДЕТЕТО!...

 

СВЕТИ ЈОВАН МИЛОСТИВ, МОНАХОТ, БЛУДНИЦАТА И ДЕТЕТО!

Еднаш двајца монаси пристигнаа во градот Тир, несомнено извршувајќи некоја служба. Еден од нив, кога одеше од место до место, го следеше една блудница по име Порфирија, плачејќи:

 Свети оче, спаси ме, како што некогаш Исус Христос ја спасил проститутката. 

А тој, без да размисли за ништо човечко, ја фати за рака и, под очите на многумина што го видоа, излезе низ градот.

Затоа, по оваа негова постапка, насекаде се прошири гласината дека тој монах ќе ја земе Порфирија за жена.

Па, таа блудница, минувајќи низ градовите и селата со монахот, на пат нашла младенче како лежи. Таа веднаш се наведна и со љубов го зеде во раце, со намера да го негува. 

По некое време Тирците пристигнаа на местото каде што живееја и, штом го видоа детето во прегратките на блудницата, тие почнаа да се потсмеваат и да го навредуваат тој храбар човек, монахот, и рекле:

 Навистина, не греши во својата цел · вашето дете е родено од монахот и д навистина убаво.

Кога се вратиле во Тир, насекаде рашириле веста дека таа блудница родила дете од монахот, кое јасно ги имало неговите црти на лицето. И, се разбира, речиси сите мажи се подготвени да веруваат во сомнежи и навистина, бидејќи се злобни и злонамерни, можеби имаат прилики во себе да веруваат во такви работи. 

Затоа, веднаш, како од многу блиска дистанца да се земат себеси како сведоци, со сета леснотија ги обвинуваат другите, а во исто време сакаат да се препуштат на такви значења и зборови и да ги имаат другите во злоба и зло. И на тој начин тие дури се обидуваат да го избегнат каењето на совеста.

А тој монахот ја истрижи косата на Порфирија, ја опкружи со монашкиот лик, ја прекрсти во Пелагија и ја смести во женски манастир да биде тивка.

Но, штом го предвиде, со Божествен знак, крајот на својот земен живот, ја зеде од манастирот и се вратија во Тир. Детето, кое тогаш имало речиси седум години, тргнало со неа.

Нивното доаѓање се проширило на сите, односно дека Порфирија и нејзиниот монах се вратиле во Тир. 

Тогаш, бидејќи монахот тешко се разболел и сега гледал кон смртта, повеќето од жителите на градот дошле да го посетат. Потоа побара и му донесоа пред сите кадилница полна со запален јаглен. Така ја зеде кадилницата, ги истури запалените јаглени на градите и, во сослушување на сите, рече:

- Нека е благословен Господ, Кој одамна го чуваше фитилот неизгорен. Нека ми биде верен сведок дека, како што мојата облека не ја допре огнената моќ, така и јас никогаш не сум ја допрел оваа жена во сите години од мојот живот. 

Слушајќи го тоа сите присутни се изненадија и Го прославија Бога, Кој знае да ги прослави Своите скриени исцелители.

Откако го направи оваа и ги кажа овие работи, монахот ја предаде својата душа во рацете на Бога.

Затоа, мои духовни чеда, рече Блажениот Јован Милостив, ве советувам сите да не бидете лесни за критикување. А тоа, затоа што случајно го знаеме гревот на оној кој отворено блудничел или бил виновен за нешто друго, но покајанието што се случило тајно, во душата на грешникот, не го знаеме. Се разбира, мора да се плашиме и од Господовиот глас кој вели: По судот по кој ќе судиш, така ќе бидеш суден. 

Извадок од книгата „Животот на Свети Јован Милостив