Слово за празникот на Свети апостол Тома - Свети Лука Кримски

 Слово за празникот на Свети апостол Тома - Свети Лука Кримски 

На Светите Апостоли им беше тешко, исклучително тешко да поверуваат дека Господ Исус Христос Воскреснал.
Зборовите на жените мироносици кои им ја донеле оваа вест ги сметале за лага.
Кога отидоа во Галилеја, нагоре на планината, како што им заповеда Исус и Го видоа, некои Му се поклонија, а други стоеја како да се претворија во камен и не можеа да им веруваат на своите очи.
Кога Исус им се јави на сите во Ерусалимската горна соба, тие мислеа дека гледаат дух.
Најтешко беше неверувањето на Апостол Тома, кој требаше да ги стави прстите во раните на рацете и нозете на Спасителот и раката во неговите ребра.
Зошто Апостолите имале толку тешкотија да им веруваат дури и на сопствените очи?  На крајот на краиштата, тие беа сведоци на Воскресението од страна на Господ Исус на синот на вдовицата од Наин, ќерката на Јаир, па дури и на четиридневниот Лазар.
Но, на крајот на краиштата, тоа беа делата на најголемиот Чудотворец, а мртвите не беа Воскреснати со сопствена сила, туку беше неизмерно потешко да се поверува во можноста дека мртвото човечко тело може да Воскресне само по себе, со своја сила. .
Значи, на Христовите Апостоли им било исклучително тешко да поверуваат дури и со свои очи.
А за нас, кои никогаш не сме го виделе ниту живиот, ниту Воскреснатиот Исус, дали е потешко или полесно да веруваме во она што го читаме во Евангелието и во Евангелијата на Светите Апостоли?  О, се разбира, полесно е, многу полесно, бидејќи многу историски факти и настани несомнено те убедуваат во вистината на Христовото Воскресение.
Што може да се каже за фактот дека проповедањето на неучените галилејски рибари и нивните наследници во текот на неколку векови го освои целиот тогашен свет, не само културните Грци и Римјани, туку и полудивите Германци, Галите и зададе смртен удар на паганството?
Дали тоа би било можно доколку Христос не Воскресне?  Дали проповедта за Распнатиот како Син Божји не би била насекаде дочекана со потсмев?
Дали би можело да се замисли дека десетици илјади Свети маченици би оделе на најстрашни мачења и сурова смрт доколку не веруваат во Христовото Воскресение со сето свое срце и не горат од љубов кон Победникот на смртта?
Дали би биле можни најтешките подвизи на пост и молитва на безброј пустиници и монаси заради спознание на Господ Исус Христос и стекнување на Христовиот ум?
Милиони и милиони луѓе од сите возрасти и полови биле вистински христијани, особено во првите четиринаесет века по Христа.
Но, колку и да беше голема силата на проповедта и делата Христови, без разлика колку светот беше потресен од смртта на Синот Божји на Крстот и Неговото Воскресение од мртвите, не сите веруваа во Него.
Веќе меѓу современиците на Господ Исус и Неговите Апостоли, дури и мнозинството Божји избран еврејски народ не веруваа во Него.
Неверувањето, кое ги зафати современите народи на Европа и Америка, порано христијански, во таков огромен бран, расте и се шири.  Започна, се разбира, не во ренесансата на науките и уметностите, не од Волтер и другите енциклопедисти, туку неспоредливо порано, веќе во првиот век по раѓањето на Христос.
Што значи тоа?  Тоа значи дека нашиот Господ и Бог Исус Христос не ги привлекува насилно срцата на луѓето кон Себе, што, се разбира, можел да го направи со Својата Божествена сила, туку бара бесплатна љубов и вера.
Не секое срце со задоволство ги прифаќа Неговите големи заповеди.  Гордите и доминантни луѓе се смеат на заповедите за духовната сиромаштија, смирението и кроткоста, за милосрдието, сите оние на кои им треба само вистината за општествените односи не размислуваат и не сакаат да слушнат за највисоката и вечна вистина Божја, и само вистината за односите меѓу народите е највисокиот идеал на вистината.
Колкумина сакаат да бидат изгонети заради праведноста, навредувани и клеветени заради Христа?
Колкумина поминуваат низ тесната порта по тесниот пат, за да го слушнат блажениот повик на крајот од потешкиот пат: Дојдете, благословени од мојот Отец, наследете го Царството што ви е приготвено од памтивек.
Што ќе ви каже научникот ако му се обратите со проповед за Христос?  Тој, се разбира, ќе ви одговори со нервоза: „Не ми се мешајте да се занимавам со наука, бидејќи таа ја содржи целата вистина за мене“.

За мудрите и разумните, кои ја отфрлиле верата во Бога заради науката, вака вели Апостол Павле во своето прво послание до Коринтјаните: „Словото на Крстот е глупост за оние што гинат, а за нас кои се спасуваат, тоа е силата Божја.  Зашто е напишано: „Ќе ја уништам мудроста на мудрите и ќе го отфрлам разумот на разумните“.  Каде е мудрецот?  Каде е писарот?  Каде е прашалникот на овој свет?  Зар Бог не ја претвори мудроста на овој свет во глупост?  Зашто, кога светот преку својата мудрост не Го позна Бога во Божјата мудрост, Му угоди на Бога со безумноста на проповедањето за да ги спаси оние што веруваат.  Зашто и Евреите бараат чуда, а Грците бараат мудрост;  но ние го проповедаме Христа распнатиот, за Евреите камен на сопнување, а за Грците лудило, за повиканите, Евреите и Грците, Христос, Божјата сила и Божјата мудрост;  зашто Божјата мудрост е помудра од луѓето.  Видете, браќа, кој сте наречени: нема многумина од вас мудри според телото, нема многу силни, нема многу благородни;  но Бог ги избра безумните на светот за да ги срами мудрите, а Бог ги избра слабите на светот за да ги срами силните;  и пониските работи на светот, и понизните и бесмислените, Бог избра да ги укине значајните работи“ (1. Коринтјаните 18-28).

Дури и за време на Својот земен живот, нашиот Господ Исус Христос ги нарече Свое мало стадо оние што веруваат во Него.

Не се срамете од ова, туку радувајте се.  И знајте дека на ова мало стадо во сите векови припаѓале и сè уште припаѓаат на многу многу истакнати научници и филозофи кои успеале да ја спојат својата вера во науката со највисоката вера во Бога и Неговиот Христос;  а меѓу оние кои ја отфрлаат религијата врз основа на науката, огромното мнозинство немаат никаква врска со науката и зборуваат за неа само со гласини.

А за вас, прости неучени луѓе, најсилна поткрепа нека ви бидат зборовите Христови: „Додека не се понизите и не станете како деца, нема да влезете во Царството Небесно“.

Амин.