Бидете од Црквата, но не толку..! ...и сите ќе ве мразат заради моето име...

Бидете од Црквата, но не толку..!

...и сите ќе ве мразат заради моето име... (Лк. 21,17).

 Господ ни ја кажува вистината. Вистина која боли. Која е оваа вистина? Вистината дека ќе има многу кои не само што ќе не направат надвор од нивните животи, не само што ќе не дискредитираат, не само што ќе не исмеваат, не само што ќе се шегуваат со нас туку и ќе не мразат затоа што се стремиме да живееме побожно, христијани, според Божјиот закон,според Словото на Црквата, според преданието на Богоносните Отци на Црквата.

И навистина е факт дека има многу кои ќе се соочат со личност која се кае и радикално го менува својот живот како човек што го изгубил умот, како глупав човек.

Многупати, сепак, не остануваат во оваа дискредитација, но сега го гледате гневот на овие луѓе како излегува кон личноста која повеќе не се помирува со гревот.

За жал, има луѓе кои додека веруваат (така тврдат) во Христа, ако сретнат личност која длабоко и искрено се бори, која се труди да го живее секој момент од својот христијански живот, а не некои моменти од неговиот живот, тие се обидуваат да го убеди дека не му треба толку многу борба, толку многу труд. Тоа е она што често се вели:

Биди од Црквата, но не толку...

Но, што значи ова? Можеш ли малку да бидеш од Црквата? Или ќе бидеш или нема да бидеш. Или ќе бидеш Христов или нема да бидеш. Тоа е како да кажете „малку сум трудна...“. Дали се случува?

 Или ќе бидеш или нема да бидеш! Така и овде. 

Или ќе бидеме мои браќа во Христа или нема да бидеме.

Или ќе се бориме или ќе бидеме меки.

 Или ќе бидеме вистински Божји деца или вонбрачни.

За жал, постои оваа заблуда - затоа што е заблуда - дека не треба да одите во црква секоја недела, или не ви треба честа исповед, или не ви треба секојдневно проучување на Божественото Слово (Света Писмо или некоја друга душевно-корисна книга), или не ви треба секојдневна молитва (Поздрав на Богородица, итн.). 

 Едно е да бидете свесни за вашата несоодветност , односно да препознаете дека треба да ги правите сите овие работи, но не ги правите затоа што сте несовесни и мрзливи, рамнодушни и световни, а друго е да ја оправдате вашата мрзеливост тврдејќи дека тие не се потребни. И не само тоа, туку ако познавате некој што знае, дискредитирајте го и обидете се да го убедите во тоа

тие не се потребни. Тогаш стануваш соучесник на ѓаволот.

 За да напредувате духовно, нема да го правите она што мислите дека е правилно и неопходно оставајќи ги другите. За да напредувате духовно, ќе ја послушате Црквата и вашиот духовен отец (кој може да ве спаси во некои работи).

 Така, вие кои живеете несовесно, здружете се и обидете се да живеете со покајание и смирение, со Светаинствен живот и послушност кон Црквата.

 Вие кои секојдневно се трудите и се борите да му угодите на Бога, вие што ги вкрстувате своите страсти и желби заради љубовта кон Христа и ближните, кои зад себе ја оставивте залудноста на световното размислување, не дозволувајте никој да ве разочара за вашиот избор биди Христов. Затворете ги ушите пред демонските сирени кои ве повикуваат да уживате во развратните желби, сензуалните задоволства на овој свет. Кои се овие демонски сирени? Тоа може да бидат вашите родители, вашите деца, вашите пријатели, вашите колеги, некој што е „заинтересиран“ за вас итн.

 Да, знам дека те боли. Ве боли затоа што не само што се борите со невидливи демони туку се борите и со најблиските. Но, знајте дека се борите затоа што вашиот живот сега е контролиран од нивната сопствено непокајание , нивното плитко христијанство што е ограничено на велигденските и божиќните цркви. Се бориш затоа што му припаѓаш на Христос.

Се борите трикратно: со своето (старо) јас, со демоните, со луѓето. Христос нè предупреди за оваа војна, нè учат Светите и мачениците преку нивните страдања. Во оваа војна не сте сами. Мислам дека само да можеш да останеш во оваа војна и да не се предадеш е чудо. Никој не може да ја издржи оваа војна доколку Божјата благодат не го засени.

Може да се чувствувате уморни, може да се чувствувате повредени, може да се чувствувате под стрес...емотивно истрошени. Но, не се откажувај, не се откажувај. Таму се сместени непријателите. Бидејќи тие не можат да ве повредат психички, тие се обидуваат да ве повредат емотивно и да ве убедат дека бидејќи не сте емоционално добро, не сте духовно добро.

Луѓето ќе ве мразат затоа што сега ги сакате поинаку. ѓаволите ќе ве мразат затоа што веќе немаат моќ над вас. Твоето старо јас ќе те мрази затоа што си го предал заради Христа.

Кога омразата безмилосно те победува, кога омаловажувањето те угнетува, кога сите твои духовни напори изгледаат бесмислени и без одговор, кога се чувствуваш сам и осамен...

сети се на зборовите Христови, 

сети се на животот и смртта Христови, 

сети се зошто конечно го избра овој живот, 

запомнете затоа што на крајот на краиштата не живеете како многумина.

 Повторно сети се на оние моменти кога твоето срце трепереше додека се молеше,

 повторно сети се на оние моменти кога се чинеше дека сè има длабоко значење, кога благодата беше толку силна и чувствуваше дека сакаш да танцуваш, дека плачеш од радост, дека се чувствуваш богат затоа што имаш малку темјан, малку Христова икона и бројаница, таа среќа беше да одиш на исповед, да се причестиш со Телото и Крвта Господова... Не биди тажен што луѓето те отфрлаат, не биди тажен што твојот начин на живот е дискредитиран, што те исмеваат. Не плашете се дека немате многу сопатници, дека вашите пријатели и познаници сега ве гледаат со „пола око“.

 Не се разочарувај што не се гледаат чуда и знаци Божји, не тагувај што се мачиш и вложи голем труд за духовни работи. Немојте повторно да бидете среќни ако сè ви оди добро и сè се случи лесно и неуморно и без напор. ...радувајте се, зошто вашите имиња се напишани на небото... (Лука 10,20).

отец Павлос Пападопулос