Свети Гаврил Грузиски одговара на прашања за љубовта...

 

Свети Гаврил Грузиски одговара на прашања за љубовта

– Старче, како да сакаме лош човек?

– Го разбирам вашето прашање. Мразете го злото и гревот, но човекот мора да биде сожалуван и сакан. Само Господ знае. Нека се очисти тој што го мразиме денес, утре, со молитва, со солзи, со пост, со покајание и Господ да го вклучи меѓу Ангелите. Во историјата имало многу такви луѓе.

Кога го проколнувале или го обвинувале Светителот, го прашувале со искрено прашање:

– Навистина, старче, дали уште ги сакаш?

– Сега повеќе ги сакам и ги сожалувам, меланхолично одговори тој.

Кога не видел љубов кај човекот, срцето го болеше и се пожали:

– Таму каде што нема љубов, таму е пеколот. Господ ти ја покажува бедата на другите за да види како ќе реагираш. Дали ќе се молиш за својот ближен? Дали ќе му помогнеш? И на овој начин ве повикува да тренирате во љубовта и да ја негувате.

Старецот Гаврил слезе во храмот, клекна на амвон и проповедаше да ги поминеме нашите денови со љубов.

Да искарал некого за некоја грешка што ја направил и да помине денот без тој да дојде да бара прошка, Старецот Гаврил ќе го најдел и би рекол:

– Извини ако те вознемирив.

Еднаш, старецот, додека разговараше со нас во својата ќелија, наеднаш почна да „обвинува“ некој што имал висока функција:

– Грузија досега немала таков непријател. Дали е можно да не се најде некој да го убие за да се ослободи народот? Неговиот убиец веднаш ќе биде погубен. Но, ќе се смилувам на него!

Еден верник, кој бил таму, помислил: „Јас, отец Гаврил, можам да го убијам“. И веднаш Старецот му рече:

– Ако мразите макар и една личност, далеку сте од Царството Небесно!

На тој начин Светителот ги поучувал луѓето за љубовта.

Светителот ги прифаќал подароците само ако тие биле направени со љубов и добрина. Во која било работа не гледал љубов, рекол:

– Не сакам таква работа. Тој нема благодат.

Впрочем, тој не го прифатил ниту лебот што му бил понуден доколку не се дава спонтано и од љубов.

Еден од неговите духовни деца се сеќава на ова:

Еднаш една моја пријателка, одејќи кај Старецот, зеде со себе три леба да му ги даде. По пат помисли: Што му требаат на отец Гаврил три леба? Два му се доволни. И си задржала еден за себе. Кога влеговме во дворот на манастирот, Старецот ми рече, гледајќи строго во мојот пријател:

– Земете ги овие лебови и дајте им ги на птиците.

Почнав да гризам во топлиот леб и се прашував зошто ме натера да ги хранам птиците со толку многу леб. Тогаш мојата пријателка ми ја објасни причината со тоа што ми откри што мислела претходно. И на овој начин Старецот и одржа лекција на мојата пријателка.

Отец Гаврил ни ја имаше откриено својата желба да напише некаде со златни букви „Бог е љубов“ и да го закачи на вратот. Но Бог му рече:

– Гаврил, мора да го врежеш моето име во твоето срце и да не го закачуваш на градите.

Јеховините сведоци, повикувајќи се на некои делови од Светото Писмо, ја негираат трансфузијата на крв, сметајќи дека и гревовите се „трансфузија“ со крв.

Отец Гаврил за оваа работа велеше:

– Да, гревовите се во крвта. Но, ако човекот умира, мора да му дадете крв за да го спасите. Зрачите со љубов! А љубовта ги покрива гревовите.

Неколку дена пред да почине, Старецот рекол:

– Јас сум црв, нечистотија и прашина. Ова е реалноста. Ништо не може да застане на патот на вистината. Бог е вистината. Заминувам и почнувам да градам куќа. Знајте го ова: ако некој оттука загине, јас ќе се спуштам по него дури во Адот.

Бог бара од нас добрите дела што ги правиме да потекнуваат од нашите срца.

Што и да правиме добро на другите, тоа го правиме за Господ. Кога правиш добро, се качуваш по скала. Кога грешиш, се спушташ надолу. И ова се случува во текот на нашите животи.

Еднаш отец Гаврил разговараше со мојата сопруга. Седев во аголот и слушав. Зборуваше толку топло и со љубов, што си помислив: Посакувам, Старче, да имав половина од твојата љубов. Наеднаш го прекина разговорот и ми рече:

– Оваа љубов, Малхази, нема да ја поднесеш! Повторно си помислив: Тогаш дозволете ми да имам половина од половина или дури половина од половина од половина.

– Да, тоа може, веднаш ми одговори тој и продолжи со разговорот.

– Затоа сме толку слаби и лесно победени од светот и од злобниот, затоа што се стремиме само за себе, не се грижиме еден за друг со Божествена љубов, туку бараме потпори: Еден во сродство, втор во пријателство , трет во друг познат на соседите. И сите овие врски го зајакнуваат пријателството, а не правилната вера, која е единствената што може да го врзе појасот на пријателството. Но, што добиваме? Понекогаш имаме попријатно друштво со неверниците отколку со децата на Црквата. Ова го рекол и Свети Јован Златоуст.