Процесот на покајание…

 Процесот на покајание…

На почетокот на покајанието постои тага, но набргу откриваме дека во нас влегува енергијата на новиот живот, што предизвикува прекрасна промена на умот.

Ова движење кон покајанието се јавува како пронаоѓање на Богот на љубовта. Пред нашиот дух појасно се брише величествениот лик на Човекот Пра-Создател.

Гледајќи ја оваа убавина, откриваме каква страшна промена претрпе во нас првобитната идеја на Создателот за нас.

Благодатта на покајанието ни го открива ликот на Божјиот Син. О, колку е болно оваа! Огнена кама ни го пробива срцето.

И како да зборуваме за ужасот, како да се чувствуваме тогаш? И како можеме да го опишеме овој чин на нашата обнова од Бога?

Сликата на Единороден и едносуштински со Отецот, Синот и Светиот Дух во нас разгорува силна желба да бидеме како Него во сè.

И повторно се наоѓаме во парадоксална положба: страдаме, но со една поинаква болка, која пред нас беше непозната. Болката е таа што не инспирира, не убива. Несоздадената моќ коегзистира во него.

Влегуваме во Божествената бесконечност. Остануваме во екстаза од сите настани што ни се случуваат. Неговата големина не надминува нас.

Ние се намалуваме кога ќе го сфатиме тоа, во исто време Бог доаѓа да не прегрне, како Татко.

Стравот и ужасот оставаат отстапување пред присуството на Бога. Отецот нè облекува со скапоцена облека, нè украсува со небесни дарови, од кои најдоброто е љубовта што покрива сè.

Првата болка на нашето покајание се претвора во радост и сладост на љубовта. Сега љубовта добива нова форма: сочувство за секоја зграда на која и недостасува Божествена Светлина.

Ентузијазмот е голем и уште повеќе од тоа што почнуваме да ја разбираме Божјата волја, се гледаме себеси на патот на творечкиот процес на Самиот Бог.

Ние соработувавме со Него во нашето закрепнување од падот и искривувањето, и Тој нè прави Негови пријатели.

Ова е текот на нашата „во Дух“ преродба преку покајание.

Свети Софрониј Сахаров