Неговиот живот е мојот живот, станува кога се заснова на љубовна врска...

 

Неговиот живот е мојот живот, станува кога се заснова на љубовна врска.

   За оние кои сакаат да веруваат и да живеат во Црквата, има промена во христијанскиот живот.  Односно, тие се обидуваат да ги применат Христовите заповеди како Тој да е законодавец, а Неговата Црква идеологија или систем на идеи.  И со нивна примена можат да се „чувствуваат добро“.

   Сигурно Господ му ги дал заповедите на Мојсеј, како средство за познавање на Бога и начини за воздржување од грев.  Исто како што Христос рекол „нова заповед ви давам да се сакате еден со друг“ усовршувајќи го Мојсеевиот закон со своето учење.  Сè што доаѓа од Бога е потенцијал за вистински живот, сега и засекогаш.

   Проблемот лежи во тоа како ги разбираме и постапуваме по Неговите заповеди.  Зад заповедите, било пред или по Христовото доаѓање, се крие суштината на создавање личен однос со Бога.  И Мојсеј и пророците го избраа Богот на нивните Отци како Личност која слуша, одговара, љуби, следи.  Како што Евангелието ни нагласува дека Христос е наш пријател, затоа ни се открива, сака да го сакаме како што нè сака нас, сака да бидеме живи во текот на нашиот живот, како што сака да бидеме со него засекогаш. .

   Познавањето на Бога како личен Бог им се открива на оние чиишто срца го посакуваат тоа.  На крајот на краиштата, сите значајни односи меѓу луѓето доаѓаат од срцето, а не од умот.  Бог, како Бог на срцето, го слуша гласот на срцето, а не она што го кажува устата.  Срце кое знае да се сокрие, се сомнева, не се осмелува, но има страст, волја, желба, поради што одговара на повикот за лична врска.

   Разбирлива е разликата помеѓу држењето на заповедите како должност за спроведување на „правилата на верата“ и она врз основа на желбата да се усогласи животот со животот на саканата личност.

 „Неговиот живот е мојот живот“, според Свети Софрониј Сахаров, кога се заснова на љубовен однос.

   Затоа оној што го љуби Христа сака да му зборува во молитва, сака да се причести, сака да го примени она што Тој го сака.  Се разбира, не е лесно да се оствари желбата.  Потребен е труд, борба против нашето мрзеливо и збунето јас, световниот ум што се крие во нас, ѓаволот кој подмолно и методично се бори против нас за да немаме радост.  Затоа што е вистина дека меѓучовечката врска со Христос ни носи виталност, неискажлива радост, смисла на животот, како што се случува со љубовта.  Затоа Светителите како богољубиви вршеа духовни вежби, молитви и бденија, кои за нас се сметаат за претерување.

   Се разбира, секој однос со Христос, како личен, има своја посебност и специфичност.  Секој, ако сака, и во процентот што сака, гради однос со Христа, на начин на кој Црквата – како познавач – потоа нè учи и ни дава радост, мир во срцето, искуство на вечниот живот.

 отец Андреас Агатоклеус