Која е целта на постот и покајанието?

 Која е целта на постот и покајанието?

Која е целта на постот и покајанието? Која е причината поради која ја преземаме маката за нив? Нивната цел е чистење на душата од гревовите, мир на срцето, соединување со Бога, нè исполнуваат со посвојување и почит и ни даваат благодат пред Бога.
Има, навистина, многу важни причини за пост и исповед од се срце. Ќе ни биде доделена бесценета награда со совесна работа и труд.
Дали многумина од нас го изгубиле чувството на синовска љубов кон Бога? Дали многумина од нас, без осуда, се осмелуваат да го поканат Отецот на небесата и да кажат: „Оче наш!“? Од друга страна, зарем нема таков синовски глас да се слушне во нашите срца, кои умреле од суетите на светот и приврзаноста кон неговите работи и задоволства? Дали нашиот Небесен Татко е многу далеку од нашите срца? И зарем не мислиме дека Бог е одмаздник, ние што се оддалечивме од Него во далечна земја?
Да, сите ние поради своите гревови сме достојни на неговиот праведен гнев и казна и прекрасно е колку е долготрпелив и трпелив  тој кон нас, за да не нè здроби како бесплодната смоква.
Да побрзаме да се помириме со покајание и солзи. Да влеземе во нашиот внатрешен човек, да ги испитаме нашите нечисти срца со сета сериозност; и кога ќе видиме колку нечистотии ги држат далеку од Божествената благодат, тогаш ќе препознаеме дека сме духовно мртви. Издржи ги маките и болките од операцијата, за после ова да си го опоравиш здравјето (со ова мислам на исповедта).
Тоа значи дека за време на исповедта треба да му ги признаете на духовникот сите дела на слабост, без да криете ништо, иако тоа може да биде болно, срамно и понижувачко.
Во спротивно, раната ќе остане незалечена, ќе боли, ќе ви го поткопа духовното здравје и ќе ви биде квасец за вашите духовни слабости или вашите грешни навики и страсти.
Свештеникот е духовен лекар. Покажи му ги своите рани, без да се срамиш, искрено, отворено, со синовска увереност и доверба, затоа што исповедникот е твојот духовен отец, кој треба да те сака повеќе од татко ти и мајка ти, затоа што љубовта Христова е повисока од секоја телесна, физичка љубов.
Тој ќе одговара за тебе пред Бога. Зошто нашиот живот стана толку нечист, толку полн со страсти и грешни навики? Зашто многумина ги кријат своите духовни рани и болки, поради кои постојано се во болка и раздразливост, и затоа не може никој да им даде лек.
Ако паднеш, стани и ќе се спасиш; грешник си, непрестајно паѓаш, научи како треба да станеш; многу внимавај да ја стекнеш оваа мудрост. Мудроста се состои во тоа: да се научи наизуст Псалмот „Боже помилуј ме, според Твојата голема милост“, кој Светиот Дух му го вдахнал на царот и пророкот Давид и да го кажеш со искрена вера и уверување, со понизност. и скршено срце.
По твоето искрено покајание, кое е изразено во зборовите на цар Давид, веднаш ќе те засветли простувањето на твоите гревови од Господа, а твоите духовни сили ќе бидат спокојни.
"Зашто Оној, Кој не знаеше грев, Он место нас Го направи грев, та преку Него да станеме правда  Божја“ (II Кор. 5, 21), се вели за Христос. Дали затоа, по овие причини, ќе признаете некој ваш грев или ќе ја преземете вината за гревот што не сте го направиле?
Ако овој Божји Син стана виновен за гревот, иако беше безгрешен, и мора да го прифатите укорот за секој грев со кротост и љубов (зашто навистина сте грешник), прифатете го укорот со смирение и покорност, а за гревовите дури и за што не си виновен. Само благодарение на нашата вера, духовните планини - т.е. височините и товарите на гревовите - се поместени. Поради оваа причина, кога христијаните се ослободуваат од товарот на своите гревови преку покајание и исповед, понекогаш велат: Му благодарам на Бога, цела планина падна од моите плеќи.

Свети Јован Кронштатски