Духовен трепет на православниот христијанин
Духовен трепет на православниот христијанин
Душата е понепроценлива од сите добра на светот, бидејќи можноста за нејзино духовно совршенство е всадена во неа од почетокот на нејзиното создавање. Од друга страна, целата природа со копнеж го чека појавувањето на синовите Божји (Рим. 8,19), односно божественоста на човекот. На патот останува попреченоста на природата и невидливата моќ на непријателот, која сака да ја зароби душата од лет повисоко од животот на овој век. И, бидејќи силите не се исти, Бог стана човек и како човек го победи ѓаволот искушувач, учејќи нè како да се бориме против него. Тој ја зацврсти нашата природа и пребивајќи во нас преку Светото Крштение, нè направи ново создание, послушно на Бога. И ова е сè што се бара од нас: да ја спроведеме оваа помош што ни ја даде.
Целата невидлива војна против имагинарниот непријател се прави поради отстапувањето на душата од послушноста на Бога. И сета пракса на монахот го зголемува ова послушание. Непријателот има два начина да не искушува: Преку задоволство и преку болка. Со првиот се обидува да не излаже. Со второто искушение, тој се обидува да не принуди да веруваме дека уживањето во животот е добро, а страдањето е лошото вежбање. Со овие две уметности сака да ни ја измами душата со фантазии само за удобен живот на овој век.
Додека монахот против првото искушение ги има следниве оружја: Подвижништво против блудот заради љубовта Божја, додека против второто ѓаволско искушение има самооткажување за љубовта кон луѓето.
Ако злиот човек види дека со овие искушенија не успева да го собори монахот, тогаш го фаќа во рака хулата против Бога. Навредите на овој горд човек никого не изненадуваат, бидејќи не го контаминираат човекот, кој не ги ни забележува.
Но, и човекот кој се труди да живее добродетелен живот според Бога, не треба да го растажува бесот со кој демоните се борат против него. Или со илузорни визии го привлекуваат кон суетата, или со страшни демонски фантазии излегува од затворот на својот ум. Во првиот случај мораме да ги негираме визиите, бидејќи е покорисно да ги видиме нашите гревови отколку да гледаме ангели.
Додека во вториот случај ние се одречеме себеси ставајќи ја целата наша надеж во Божјата промисла. Неколку верници, кои се злобни и со меко срце, се извлекуваат од оваа битка од нечесниот со изговор за нивната слабост, со што ги фрла во очај, додека понизните, според нивното лично мислење, ги задеваат, затворајќи го патот до вистинското смирение. На тој начин душата се бунтува до очај и неблагодарност, од каде стигнува до гневот на прогонството на сè.
Подготви се, душо, да се бориш со него. Заштитете ја вашата душа од предрасуди за да не се лизне од светиот пат кон патот на сквернавењето и душевната болест. Во овие проблеми, самоодрекувањето беше и секогаш е просечна и непобедлива борба.
Потоа, искушението носи загриженост од никаде. За некои, искушението ја комплетира во душата послушноста и љубовта кон Бога, на лицемерен начин. Додека кај другите ги брише и на нивно место става послушност и самољубие. Искушението го открива она што е во човечкото срце. Прави се Господовите патишта и праведниците одат по нив, а тврдоглавите се сопнуваат и паѓаат по истите патишта. На патот, значи, на осаменичкиот живот потребно е целосно здравје и особено здравје на умот и душата! Духовниот живот се отвора само за таа душа, која длабоко ги поставила темелите на понизувањето. Самоотпуштањето пред Бога, обесчестувањето на самите себеси и негирањето на нашата лична волја, еве уште еден начин кој е третото оружје на душата.
Затоа, на Божјиот пат бидете непоколебливи и непопустливи и од задоволствата и од страдањата на животот. Мора да знаете и дека за да застанете на нозе, тоа не е ваше дело, ниту на вашите доблести, туку на Неговата благодат, која ве држи во својата прегратка за да не паднете во мрежите на тагата. Целосно ослободен од битката против демоните, земниот човек нема, ниту ќе има. Така, не може да има битка, ученик, духовен напредок, ако не сме постојано опфатени со Божјата благодат. Човекот не може да ја знае својата слабост, ниту својата понизност, ако не сфати дека му се потребни. Битката против имагинарниот непријател е бесценета, кога покрај себе ја гледаш Божјата помош и си понизен и исполнет со божествена љубов,
Не можете да го поминете овој пат без опасност, освен кога сте заштитени од невидливото Божјо Право, имајќи ја вашата совест за водич.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар