Поуки на Свети Јован Постник

Поуки на Свети Јован Постник

Внимавајте, ако сте постеле, не се фалете; ако сте покажале милост, не фалете се.  Но, подобро е, откако ќе заврши постот, да пресметате што сте добиле од постот.  Поминавте и излеговте исто како кога влеговте?  Размислете каков грев сте биле во можност да исчистите, или во кое нешто сте станале подобри отколку што сте биле, или какво достигнување сте постигнале, или каква грешка сте ја поправиле; ако сте го прекинале гневот или потсмевот, ако не сте ги обвиниле вашиот брат, ако си престанал да пцуеш, или имаш некоја добра работа.  Ако, конечно, сте се воздржувале само од храна, а од другите добри работи не сте постигнале ништо, каква корист имате од тоа што не јадете?

Можеби некој ќе ти рече: Навистина, не можеше да постиш, но зошто не се помири со твоите непријатели?  Зошто опстојуваше во злоба и завист?  Зошто се лутевте на тој што ве натажи?  И не само тоа, туку си остана цврст во злобата, од која нема полошо зло.

Дали постеше од храна?  Погледнете од кој грев се ослободивте или во што станавте подобри или кои грешки ги поправивте.  Затоа, веднаш, како да стоите пред Господовиот суд каде што ниту елоквентноста се однесува, ниту заговара помош, а вашата душа минува низ огнот, испрати рана свежина, разбранувај ги изворите на солзите.  Според гревовите нека бидат и твоите солзи.  Ако вината е голема, потребна ви е поголема река од солзи.  А ако си стекнал чистота, позајми ја твојата солза на друг и плачи за својот брат што згрешил.

Од каде што започна гревот, од таму треба да започне и изворот на исцелението.  И пред да се затвори вратата да се покаеме.  Таму каде што има грев, таму е и неговото решение.  Не овде да правиме грев и да чекаме покајание во рајот.  Зашто нашиот Спасител, кој нè откупува од гревот, има моќ да го прости овде на земјата.

Онаму каде што некој мисли дека стои, внимавајте да не падне (1 Кор.).  Ама кој стигнал до пад нека се погрижи да стане.  Нека не остане паднат, нека знае дека има Господ кој ги Воскреснува паднатите.  За паднатиот има утеха, но кога тој не останува во својот пад.

Извадоци од говорот „За покајанието“ на Свети Јован Постник, патријарх Цариградски (6 век).