Но зошто децата страдаат за гревовите на своите родители?

Кога старешина на манастирот старецот Јосиф презеде некои иницијативи од практична природа, од која една изгледа дека ја кршеше одговорноста на должноста на друг член од братството.

Старецот Јосиф обично делуваше како оснивач и водач на заедницата и било кое правило да ја предложеше тоа безусловно се прифаќаше.

Овој чин, меѓутоа му сврте внимание на монахот кој имаше послушник друг монах, дека на несмасен начин, му наметна послушност.Дотичниот монах беше млад и долго се жалеше на Старецот.

Овој монах навистина го почитуваше Старецот, но го потресе начинот на кој му беше кажано за правилото. Дури се огради против Старецот во дворот на манастирот.

Отиде толку далеку дури и што кажа:

Што мисли старецот Јосиф? Дали сега вака ќе се однесува спрема нас сега? Дали така ќе биде?

Некои други монаси отидоа и му кажаа на Старецот, кој мирно одговори:

Навистина? Дали е тоа онаа што го кажа.

Ќе се погрижам јас за тоа. Ќе го научам јас него.

Беше сабота. Во времето на Литургијата бев во Црквата и се спремав да се облечам за Литургијата.Старецот влезе на северната врата, каде се наоѓа Светиот Престол.

Постоеше мал премин,мала соба под малата купола.

Го повика дотичниот монах, кој истотака беше еромонах и му кажа:

- Дојди на момент.

Монахот влезе во Олтарот можеби беше тој ден дежурен.

Било како било,Старецот го повика,а јас слушав од надвор.

Очекував расправија.

А за што би била кавга? Кога влезе монахот старецот направи една метанија. Не само со поклонување,туку на земја.

И му ги бакна нозете на монахот. Монахот зачудено ги тргна нозете не му дозволуваше да му ги бакне нозете по втор пат.

Старецот му кажа:

Опростете што денеска ве вознемирив. Ве молам да ми простите.

На монахот искрено му стана жал поради онаа што предходно го кажа.

Ја виде понизноста на Старецот и тоа го вразуми.

Утредента заминав за Катунакија, да го видам старецот Ефрем. Не се сеќавав зошто.

Највероватно да го добијам неговиот благослов, затоа што јас само што бев замонашен.

Во тие денови во Катунакија немаше телефон, но само што влегов, Старецот Ефрем ми кажа:

Каква намера имаше твојот Старец? Видов, во Духот,Ангел Господов како држи голем венец на Старецот.

Во почеток не разбрав што мислеше, па не можев да си објаснам.

Покасно сфатив дека тоа се случувањата од минатиот ден,кога Старецот Ефрем кажа:

Вчера,попладне,навечер.

Тоа беше Старецот Јосиф, човек со натприроден мир,понизност и љубов.

Митрополит Лимасолски Атанасиј