Еднаш еден монах отиде кај отец Ефрем Катунакиски со другите да праша за малодушноста.

Старецот зборуваше за малодушноста,дека тоа е најлошо од секоја страст, страстите барем нешто бараат, а малодушност е кога човекот не бара ништо. Оваа состојба не се разликува многу од смрта...

И така, малодушниот монах го избегнуваше старецот и несакаше да  зборува со него.

Кога завршија со вечерната,отец Ефрем го повика монахот и му кажа:

- Ајде да излеземе надвор. Сакам нешто тајно да ти кажам.

Монахот се согласи:

- Ајде.

Кога излегоа, старецот Ефрем го прегрна за рамото и му кажа:

- Сакам да ти кажам нешто важно.

Погледни како е убава месечината! Погледни какви неверојатни ѕвезди! Каков мир распространет по целата природа околу нас!

Ќе ти кажам една тајна.

Се оваа е Божја убавина и хармонија.

А се лошо и злобно е човечкото ограничување.

И секогаш се во меѓусебна војна.

Човечките страсти пробуваат да го искриват складот и дури да ја уништат неговата убавина.

И понекогаш успеваат на кратко.

Но да знаете, тајна е дека во оваа војна убавината секогаш победува! Зошто убавината е Бог. А Бог е непобедлив!




 


Comments