На земјата живееше еден човек,човек со горка духовна жед, по име Симеон.
Долго се молеше со нескротлива жалост:
,,Помилуј ме Боже"! Но Бог тоа не го слушаше.
Проаѓаа месеци со таква молитва, а силата на неговата душа му беше исцрпена.
Дојде до точка на очајот и повика:
Боже колку сте немилосрден! И кога со овие зборови во својата душа,скршен од очајот,погледа што направи и одеднаш го виде Христа.
Пламен му го исполни срцето и целото тело со таква сила,да би ако погледот му траеше на момент би умрел.
Тоа веќе никогаш не би можело да упати на неизкажливо кроток, на крај полн со љубов,пријатен и потполн мирољубив поглед Христов.
И во наредните долги години од својот живот да немилосрдно сведочи дека Бог е љубов, секогаш надмоќен ум.
Свети Софрониј Сахаров
Comments
Post a Comment
Напиши коментар