На земјата живееше еден човек,човек со горка духовна жед, по име Симеон.

Долго се молеше со нескротлива жалост:

,,Помилуј ме Боже"! Но Бог тоа не го слушаше.

Проаѓаа месеци со таква молитва, а силата на неговата душа му беше исцрпена.

Дојде до точка на очајот и повика:

Боже колку сте немилосрден! И кога со овие зборови во својата душа,скршен од очајот,погледа што направи и одеднаш го виде Христа.

Пламен му го исполни срцето и целото тело со таква сила,да би ако погледот му траеше на момент би умрел.

Тоа веќе никогаш не би можело да упати на неизкажливо кроток, на крај полн со љубов,пријатен и потполн мирољубив поглед Христов.

И во наредните долги години од својот живот да немилосрдно сведочи дека Бог е љубов, секогаш надмоќен ум.


Свети Софрониј Сахаров










 

Comments