Дали гревовите на родителите влијаат врз нивните деца? - Протоереј Андреј Ткачев
Ние не сме родени од ништо и од чиста чеша. Родени сме од специфичен татко и специфична мајка. И нашиот татко имал специфичен татко и специфична мајка, нашите дедовци и баби се специфични луѓе, со свои специфични карактери, со специфични гревови, со сè што е сосема специфично.
И зад нашите грбови, таму, во длабоката темнина на историјата, две големи ленти се оддалечуваат во разделни бранови.
Замислете млад маж и млада жена зад вашиот грб, тоа се тато и мама. Зад овие луѓе, замислете друг маж и една жена, дедо и баба од едната страна и уште еден дедо и баба од другата страна. Потоа, зад секој дедо и баба, ставете уште двајца луѓе, нивниот татко и мајка.
И ова растечко јато луѓе оди во ужасната темнина на вековите, таму, кај Адам и Ева, некаде во длабочините. И ова се специфични луѓе, тие имале таленти, способности, откриени таленти, задушени таленти, специфични гревови, можеби и злосторства.
Некако влегоа во мене и живее во мене. И не можам да кажам дека сум слободен од нив, воопшто не сум слободен од нив, сè е некако поврзано. Да речеме дека можам да ги реализирам најскриените таленти, вградени некаде многу длабоко, или најскриените пороци, исто така вградени таму.
Зошто велат: „Кога монах се појавил на земјата, грешниците во пеколот се насмевнале“?
Бидејќи сум толку поврзан со нив, со сите овие луѓе што не ги познавам, од кои има толку многу, што ако некој од нив е во пеколот (а ние сме поврзани), и ако одеднаш навистина дојдам кај Бога и Светиот Дух е со мене, и ако почнам да се молам за целиот свет, тогаш оваа врска ќе светне како сијалица во овие темни длабочини.
И овие луѓе, кои се мои предци пред осум генерации, одеднаш ќе се радуваат таму. Некој таму на земјата, од моите далечни роднини, е близок до Господ - и тука се чувствувам подобро, бидејќи и мојата душа почнува да се прочистува.
Секако, ние сме поврзани, секако, сето ова го натрупуваме едно врз друго, како што велат, „множејќи ги пороците“. Зошто луѓето стануваат сè понемоќни и поболни?
Во целата филозофија немаме никој рамен на Платон или Аристотел, иако имаме многу филозофски институции. Сите филозофи на современиот свет, и пред сто години и пред петстотини години, ги разбираат Платон и Аристотел, бидејќи нема ништо повисоко во првиот век, ниту во петнаесеттиот, ниту во дваесет и првиот.
Не станавме побрилијантни. Зградите изградени седум века пред Христос сè уште стојат, додека оние изградени пред триесет години веќе се запуштени. Не сме станале побрилијантни ниту во архитектурата. Никаде не сме станале побрилијантни, станавме позакржлавени и поглупави.
Сега имаме телефон, тоа е веројатно сè. Или пристап до интернет. Но, на овој интернет споделуваме и глупост. Тоа е, ние се деградираме.
Кога ќе ви кажат за напредок, насмевнете се горчливо и плукајте тајно, бидејќи нема напредок, има длабока деградација во сите области од животот, пред сè, во моралниот живот. Нема напредок, има длабока регресија.
Значи, секако дека сме поврзани. Роден си во семејство на атеисти и веќе си полупрограмиран да бидеш атеист; Никогаш не си ја видел мајка ти да се моли.
Замислете, имаше време кога немаше ниту едно дете чиј подкортекс односно мрежница, не ја задржало сликата на светилка што гори во аголот и мајчината прегратка.
Децата си легнаа, нивната мајка клекна и му се молеше на Господа можеби половина од ноќта, а тие само го слушнаа шепотот: „Просветли, спаси, помилуј го овој, помилуј го овој“.
Милиони деца биле изложени на сликата на мајка што се моли уште од рана возраст. И каде е денес? Дали децата го и
маат ова сега? Не. Мајка што скија, мајка што стои покрај шпоретот, мајка што си ги лакира ноктите, која било мајка што ја сакате, но не и мајка што се моли.
Во умовите на децата нема мајка што се моли. Што очекувате? Како можеш да бидеш верник во безбожно семејство ако Името Господово не те обземало кога си бил мал?
Секако, сè се пренесува. И пренесуваме болести, и пренесуваме таленти, и пренесуваме светост. Но, ние некако не пренесуваме многу светост, бидејќи има малку од неа.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар