Сите бараме некого ....

 

 Сите бараме некого кој ќе не разбере, да не почуствува, да не додирне, да зборува со нас, да ни рецитира љубовни песни, да ни шепоти приспивни песни, да не гледа со благ поглед, да не прегрне како бебе, да не затопли со својата насмевка, да се радува и да плаче со нас.

Сите бараме некој кој би се идеално ,,вклопил" во нас...Но за тоа е потребен труд. Треба да станеме како пластелин, да земеме облик на прегратката еден со друг да се потполно вклопиме во него како да е створен за нас.

И тогаш оваа ќе биде Рај.Тогаш сфаќаш дека љубовта не значи менување на другиот, туку менување за другиот...Онолку колку е потребно да станете едно. И тогаш се добива длабока смисла. И тогаш се постанува лесно. И тогаш повеќе не се грижиш.

Архимандрит Павлос Пападопулос