Да се ​​потсетиме на Денот на Свети Тома...

 

Да се ​​потсетиме на Денот на Свети Тома

Господ мој и Бог мој

2008 година

Возот од Рим до Палермо трае цела вечност. Италијанците од западот  наместо да градат мост помеѓу Сицилија и копното, го товарат возот на ферибот (џиновски ферибот) и го истоваруваат на островот. Мрзливо дремев на столот кога две жени влегоа, едната прекрасна млада жена со огромни сини очи, а другата имаше околу дваесет и пет години. Не им обрнав многу внимание, едната имаше книга со наслов „Јеховини сведоци“. Јас мислев дека имат врска со Џенова, а не со Јеховините сведоци.

Тие започнаа да велат дека сè во што верувавме ние христијаните е лажно. Семејство пензионирани католици, две Италијанки, еден православен колега, со широко отворени очи ги слушаа. Дека крајот доаѓа и само тие, Јеховините сведоци, ќе бидат спасени илјада години, а останатите ќе горат во вечен оган.

Трпението ми гореше како фитил од свеќа. 

Се вмешав во разговорот: госпоѓо, каде беа Јеховините сведоци пред две илјади години, во времето на Исус? 

Па, тоа беше целиот еврејски народ, кој сè уште не го доживеал откровението, бла, бла. 

А во историјата, каде беа овие, праведниците, 144-те илјади?

Па, тие беа скриени од тиранијата на Црквата. 

Каде, госпоѓо, имали барем еден документ со Јеховините учења, пред Расел во 1870 година? 

Па, што и да се случи, ќе го добиеш. Тие беа таму, но не го кажуваа тоа, го кажаа тоа но не знаеја, сакаа но не можеа. Еден вид асимптоматски одговор. 

Се свртувам кон девојката со широко отворени очи, помалку заразена од вирусите на девијацијата: но Исус, дали е тој вистински Бог или не?

Таа: не, тоа е Светиот ангел Михаил, ангелско присуство, постои само Јехова, еден Бог. 

И велам: ако во Новиот завет има јасен доказ дека Исус е вистински Бог, дали ќе ги напуштиш овие отстапувања што беа измислени пред 150 години? 

Таа: Таква изјава нема никаде.

Јас: не, дали се откажуваш од лажното верување или не? 

Таа: Да, но нема таков доказ.

Го вадам Новиот завет, го отворам  Евангелието по Јован  20-19:31, ѝ ги прочитав најшокантните зборови што некогаш биле изговорени во вселената: Дај го прстот свој овде и види ги рацете Мои; дај ја раката своја и стави ја во ребрата Мои и не биди неверлив,но верлив, Тома одговори и рече: Господ мој и Бог мој. 

Големите сини очи на девојката се насолзија. Брзо трепнуваше со очите. Таа погледна во земја и ми одговори: да, тоа: можеби Тома гледал некаде на друго место кога го рекол тоа. 

Синооката девојка започнува нагло на Неаполски дијалект:  Ова е бесмислица. 

И велам: молете се на Исуса Бога да ве натера да ја разберете и почувствувате Неговата љубов кон вас. Девојчето гласно заплака. 

Другите заплескаа со рацете. Зборував прилично лош италијански, но сепак грабнав синоока овца од канџите на Сатана.

Отец Јован Истрати