Но зошто децата страдаат за гревовите на своите родители?

 ,,Дел од чудата на Свети Јован Кронштатски на Крим“. 

Тој ден, отец Јован долго разговараше со жителите, внимателно слушајќи го секој од нив и одговарајќи, колку што можеше, на нивните различни барања. Во еден момент, еден човек му пришол на свештеникот. Лицето му беше полно со очај. Ја губеше својата единствена и преубава ќерка која имала неподносливи болки и која лекарите ја осудиле на смрт. Ниту се молеше ниту го молеше отец Јован - таткото, обземен од тага, веќе немаше сила да го стори тоа. Ја спушти главата и тивко заплака. 

За него зборуваа неговите поддржувачи. Добриот пастир не се двоумел да отиде кај болната девојка, земајќи со себе сè што му е потребно за исповед и причест. Кога стигнал во куќата на девојката што умирала, отец Јован побарал да остане сам со болнота девојка.

 Штом девојката на умирање остана сама со свештеникот, таа се лизна од софата на неговите нозе и извика: - Отец, лекарите рекоа дека ќе умрам, но сакам да живеам! - И ќе живееш. Зошто плачеш? Не барајте исцеление од лекарите што ве осудија на смрт, туку од вистинскиот лекар Христос, мирно одговори отец Јован покажувајќи кон иконата на Спасителот. Потоа, на колена, тој се молеше усрдно и искрено. По лицето му течеше пот, а косата му се лепеше на челото ...

 Кога заврши со молитвата, Пастирот од Кронштат се сврте кон младата девојка: - Бог те разболел да те исправи и да се покаеш, да не умреш од душата своја и да не расипеш многу добри семејства. Ти си убава, но убавината е во љубовта, а не во уништувањето. Заборавете на вашето претходно однесување, покајте се заради вашето скршено семејство и живејте.

 Што се случуваше во душата на оваа кутра девојка во тоа време: Очајот го замени чудото, чудото ја замени надежта... - Живеј фалејќи го Бога, продолжи отец Јован, љубејќи Го, молејќи Му се, сеќавајќи се дека ти си Негова ќерка, како што сите ние сме негови деца. Не ги навредувајте вашите земни родители и ќе живеете долго. По исповедта и причестувањето на болната девојка, свештеникот излегол од собата и му рекол на нејзиниот татко: - Немам што повеќе да правам овде. 

Мајка и во солзи, во целосен очај: - Што, Отец, ќе умре? - Не, таа е добро! - ја смирил отецот и откако ја поздравил си заминал. После тоа, девојката брзо оздравела и брзо се вратила со совршено здравје.