Во очај, го извадив мојот секогаш наполнет пиштол, сакајќи да си го одземам животот. Но, еден глас во моето срце ми рече: „Не очајувај, туку верувај во милоста Божја. Бог е милостив и милосрден кон оние кои се каат. До последниот момент од овој живот, не смееме да очајуваме“.

Се разбира, тоа беше гласот на мојот Ангел чувар. Го фрлив пиштолот и погледнав во Распетието на нашиот Спасител. По образите ми потекоа солзи како порој. Паднав на колена и плачев додека не бев во таа положба и заспав.

Се разбудив. Беше утро. Немаше ништо околу мене. Се беше на свое место, а и мир во мојата душа. „О, Господи“, си помислив, „Твојата милост е голема!“ Следниот ден ги примив Светите Тајни и целосно се смирив.



 Симеон Јановски (подоцна Јеросхимонах Сергеј) 

Comments