„Да ја знаеја мојата темнина, ќе се восхитуваа на Твојата светлина...“
Колку пати во животот сме направиле грешки, а сепак Тој не покрил. Колку пати сме паднале во големи гревови, а сепак Тој не подигнал. И колку пати требаше да бидеме уништени, а сепак Тој продолжи да ни дава нови можности. Тој е Бог на милосрдието и добрината, долготрпелив и изобилно милостив, прегратка што ја познава не од правдата, туку од безусловната љубов. Затоа што Божјата љубов нема услови, дури и ако сите оние кои со векови се обидуваат да ја украдат радоста од животот на луѓето, велат поинаку.
Оти како можеш да знаеш дека Бог те сака таков каков што си, а не за тоа што треба да бидеш, а не да се радуваш? Надежта во црквата не се заснова на нашите индивидуални достигнувања, туку на Божјата милост и љубов. Не сум спасен затоа што сум некој, туку затоа што некој ме сака.
Има моменти кога Неговата љубов и моќта на Неговото присуство ве водат до изливи на пофалби и благодарност, кога ќе откриете дека наспроти вашата логика и морални пресметки, Тој не само што ви простува, не само што ви дава нови можности, туку ве исполнува со благодат. и Светлина.
Таму секој концепт на човечка правда и логика пропаѓа, бидејќи Бог е целосно ослободен од секакви човечки пресметки и калкулации. Бог не е обврзан со никаков закон или правило, принцип или дефиниција, логика, морал и правда на овој свет. Тој е слободен дури и од себе. Достоевски вели дека ако 2 + 2 прават 4, тогаш нема слобода. Ништо не го спречува Бог да не сака. Тој е ослободен од обврски, бидејќи постои во љубовта и слободата.
Човечката слабост не може да ја надмине Божјата љубов. Злото не може да надвладее. Бог нè сака единствено и целосно и покрај нашите човечки слабости.
Митрополитот од Пергам известува: „Христос открива Божја Љубов која е слободна до таа мера што не е обврзана со грешноста на човекот. Ако ја извадиш љубовта на грешникот од Евангелието, целата слобода на Божјата љубов паѓа. Затоа што да се сака праведното и доброто е речиси неизбежно. Но, да се сака грешникот и да се умре за грешникот, како што тоа го прави Христос, тоа сега е лудост, глупост, но слобода“.
Оваа Божја љубов која се соопштува на човекот и на созданието преку Светиот Дух, во нас пренесува длабоко чувство на вера и надеж. И додека имаш болка, трпиш, и додека се плашиш, се надеваш, и додека во животот не гледаш причина да бидеш среќен, доаѓа Духот на Вистината и го преплавува твоето постоење до коска со радост и светлина. Длабоко чувство на прифаќање го проникнува целото ваше битие. Чувствувате дека додека сте во пеколот некој ве држи во раце и ве води во рајот. И тогаш сакаш да викаш и да посведочиш на сите, „да ја знаеја мојата темнина Господи, ќе се восхитуваа на Твојата Светлина“.
Колку пати во животот сме направиле грешки, а сепак Тој не покрил. Колку пати сме паднале во големи гревови, а сепак Тој не подигнал. И колку пати требаше да бидеме уништени, а сепак Тој продолжи да ни дава нови можности. Тој е Бог на милосрдието и добрината, долготрпелив и изобилно милостив, прегратка што ја познава не од правдата, туку од безусловната љубов. Затоа што Божјата љубов нема услови, дури и ако сите оние кои со векови се обидуваат да ја украдат радоста од животот на луѓето, велат поинаку.
Оти како можеш да знаеш дека Бог те сака таков каков што си, а не за тоа што треба да бидеш, а не да се радуваш? Надежта во црквата не се заснова на нашите индивидуални достигнувања, туку на Божјата милост и љубов. Не сум спасен затоа што сум некој, туку затоа што некој ме сака.
Има моменти кога Неговата љубов и моќта на Неговото присуство ве водат до изливи на пофалби и благодарност, кога ќе откриете дека наспроти вашата логика и морални пресметки, Тој не само што ви простува, не само што ви дава нови можности, туку ве исполнува со благодат. и Светлина.
Таму секој концепт на човечка правда и логика пропаѓа, бидејќи Бог е целосно ослободен од секакви човечки пресметки и калкулации. Бог не е обврзан со никаков закон или правило, принцип или дефиниција, логика, морал и правда на овој свет. Тој е слободен дури и од себе. Достоевски вели дека ако 2 + 2 прават 4, тогаш нема слобода. Ништо не го спречува Бог да не сака. Тој е ослободен од обврски, бидејќи постои во љубовта и слободата.
Човечката слабост не може да ја надмине Божјата љубов. Злото не може да надвладее. Бог нè сака единствено и целосно и покрај нашите човечки слабости.
Митрополитот од Пергам известува: „Христос открива Божја Љубов која е слободна до таа мера што не е обврзана со грешноста на човекот. Ако ја извадиш љубовта на грешникот од Евангелието, целата слобода на Божјата љубов паѓа. Затоа што да се сака праведното и доброто е речиси неизбежно. Но, да се сака грешникот и да се умре за грешникот, како што тоа го прави Христос, тоа сега е лудост, глупост, но слобода“.
Оваа Божја љубов која се соопштува на човекот и на созданието преку Светиот Дух, во нас пренесува длабоко чувство на вера и надеж. И додека имаш болка, трпиш, и додека се плашиш, се надеваш, и додека во животот не гледаш причина да бидеш среќен, доаѓа Духот на Вистината и го преплавува твоето постоење до коска со радост и светлина. Длабоко чувство на прифаќање го проникнува целото ваше битие. Чувствувате дека додека сте во пеколот некој ве држи во раце и ве води во рајот. И тогаш сакаш да викаш и да посведочиш на сите, „да ја знаеја мојата темнина Господи, ќе се восхитуваа на Твојата Светлина“.
Отец Хараламбос Ливиос Пападопулос
Comments
Post a Comment
Напиши коментар