Свети Григориј Палама- Втора недела од Великиот пост

 Свети Григориј Палама- Втора недела од Великиот пост 

Во текот на сега завршените подготвителни недели за Великиот пост, со зборовите Христови и со евангелските слики, Црквата нè повика да погледнеме длабоко во сопствената душа и во нашите животи: што треба да се промени во неа, што треба да се се покаe.
Сега дојде ново време: времето на Великиот пост. Во текот на претстојната недела и денес, нема да слушнеме за себе, туку за она што Божјата благодат го направила над луѓето кои можеле да се покајат, кои можеле да се свртат со сите свои мисли, со сета своја душа, со сиот импулс од нивните души на Бога - што се случи над нив Господ направи!
Но, денес, речиси на прагот на овие два времиња - подготвителните недели и Великиот пост - стои ликот на Свети Григориј Палама . А она што ни го кажува е толку важно, толку значајно што мора да застанеме тука, бидејќи само од она што ни го кажува можеме да ја разбереме таа слава, таа величина, таа навистина Божествена убавина што ја гледаме во Светите.
Сржта на учењето на Свети Григориј Палама е дека благодатта не е некаков создаден дар што Бог ни го дава, истовремено останувајќи Самиот различен во однос на овој дар. Врз основа на искуството на целата Православна Црква, нејзините Свети, нејзините подвижници и особено оние Атонски Светители и подвижници меѓу кои живеел, тој поучува дека благодатта е Самиот Бог, како да нè воведува во Неговата Божествена природа, правејќи нè преку ова боговите на заедницата по асоцијација.
Мислејќи дека благодатта е само Божји дар, но не и Самиот Бог, Кој ни се дава Себеси, западните теолози ја потврдија непроодноста на јазот помеѓу Бога и човекот, созданието и Создателот. Колку и да се скапоцени Божествените дарови, тие остануваат создадени и не можат да не соединат со Бога освен преку љубов и благодарност. Но не! Искуството на Црквата ни кажува дека благодатта е Самиот Бог, кој ни се дава себеси, и дека со прифаќањето на благодатта, ние стануваме учесници во Божествената природа со заедништво...
Кога сега пред нас ќе поминат ликовите на Светиите, да се потсетиме дека тие не се само луѓе кои беа просветлени во умот, очистени во срцето, туку дека тоа се луѓе кои го прифатија Бога во себе, како што железото може да се пробие со оган и кои станаа на земјата со визија за тоа на што е повикано целото создание, кога Бог ќе биде сè во сè.
Затоа, да се радуваме на големината на нашиот повик, да се радуваме што сме повикани вистински да ч заедничиме со Бога, но и да се  потсетиме дека тоа може да се случи ако го постигнеме подвигот на верата, останеме верни на Бога, се подвизуваме, ликот на древните подвижници кои можеле да дадат крв и да примат Дух. Господ нека ни даде инспирација, сила и желба - и нека ни даде плод.

Амин

Митрополит Антониј Сурожски