Ако не сакаме да бидеме тажни, да не бидеме првите што ќе ги растажиме другите,
Ако сакаме да бидеме разбрани во она за што се залагаме, прво да ги разбереме другите, ако сакаме да бидеме почитувани, прво да ги почитуваме другите,
Ако сакаме да не бидеме судени, прво да не ги судиме другите,
ако сакаме да бидеме згрижени, прво да се грижиме за другите,
Ако сакаме добри родители, прво да бидеме добри деца,
ако сакаме добри деца, прво да бидеме добри родители,
ако сакаме да имаме пријатели, прво да бидеме пријатели,
Ако сакаме да имаме добри партнери, прво да бидеме добри партнери,
ако сакаме добри колеги, прво да бидеме добри колеги,
ако сакаме нашиот романтичен партнер да нè почитува, прво да го почитуваме него.Ако сакаме нашиот романтичен партнер да ни биде верен, прво да бидеме верни.
Ако сакаме другите да не ни се лутат, прво да не им се лутиме на другите.
Ако сакаме да ни биде простено, да бидеме први што ќе се извиниме,
ако сакаме да ни се насмевнат, да бидеме први што ќе се насмевнат,
ако сакаме да бидеме сакани, да бидеме први што ќе љубиме...
Затоа, „Господи, постави стража на устата моја...“
Да не го кажувам или пишувам тој збор, затоа што ме боли.
Да не ме потсетува на тој настан, затоа што ме вознемирува.
Да не зборувам лошо, затоа што ќе се покајам.
Да не кажувам лоши работи за другата личност, затоа што тоа е озборување.
Да не го прекинуваш другиот кога зборува, бидејќи е грубо.
Да не го кажуваш таа досетка, бидејќи е вулгарна.
Да не скокаш како врана, бидејќи тоа се нарекува прерано созревање.
Да не брбориш, бидејќи тоа покажува лекомисленост.
Да не пренесувам неконтролирани информации, бидејќи постои страв дека не се вистинити и дека другите ќе поверуваат во нив.
Да не користам инсинуации, бидејќи тоа не е едноставно.
Да не зборувам и да не пишувам кога сум лут, бидејќи ќе зажалам за она што ќе го кажам.
Да внимавам да зборувам и пишувам, кога треба и колку што треба.
Лесно да кажам нешто добро за другиот.
Некако да ги оправдам моите ближни во нивната вина.
Секогаш да најдам поддржувачки збор за обесправените, слабите, повредените.
Да се обидам да зборувам и пишувам љубезно со сите.
Да направам сè што можам за да создадам пријатна атмосфера.
Да зборувам искрено, јасно и тивко.
Да се стремам повеќе да слушам, а помалку да зборувам и да пишувам.
Да не го кажувам тој збор или тој говор, или да не пишувам нешто, бидејќи она што го кажуваме и пишуваме не можеме да го повлечеме назад.
Да се обидам да зборувам со мојата тишина. А не со моите списи.
Секогаш да се изразувам со нежност, со скромност, со разум, со љубов.
Никогаш со гнев, со нервоза, со завист, со сензуалност, со авторитет, со ова оправдување.
Со говор и пишување, понекогаш градиме мостови, а друг пат ги уриваме.
Размислувај со Љубов, зборувај со Љубов, гледај со Љубов, чувствувај со Љубов, дејствувај со Љубов кон сè што ве опкружува, на кое било царство на создавањето на кое припаѓа.