„Јас што правам сега, ти не знаеш, но подоцна ќе разбереш.“ ( Јован 13:7 )
Затоа, да не се предаваме на очајот. Верата е како зората; кога почнува да осамнува, денот е веќе близу. Има моменти кога дури и утрешниот ден е скриен од нас, кога стоиме на работ на бездна чие дно не можеме да го препознаеме. Но, Господовиот пат е секогаш јасен и сигурен. Тој самиот одел низ водите, а Неговата рака е подготвена да им помогне на давениците.
Да не се оддалечуваме од сенката на Крстот. Борбата што се води таму ни ја објавува победата. Кога повеќе не можеме да се молиме, да воздивнуваме кон Господа. Кога дури и нашите воздишки ќе престанат, да чекаме. Блажен е оној што трпеливо чека избавување од Господа. Целиот свет е во превирања, како и нашата душа. Но, потпирајќи се на верата, ние ќе го победиме светот.
Господ сака да нè измие, како Петар, кој ги погрешно разбра Неговите намери. Да се потчиниме на Неговата волја, зашто ако Тој не нè измие, нема да имаме дел со Него. Неговите патишта се неразбирливи, Неговите судови непробојни, но кога ќе ја достигнеме нашата цел, сè ќе ни биде јасно; во сè ќе видиме една љубов и една добрина.
Охрабри се и продолжи по твоето патување! Вистината не лежи во она што е видливо, туку во она што е невидливо. Светлината Христова, која го осветлува невидливиот свет, нè осветлува и нè утешува и нас.
✍️ Подготвено од блогот „Православни Духовни поуки од Светите Старци“