Зависта е страст на злобна душа која се топи од љубомора кога ќе го види својот ближен како напредува. Таа е грижа за добрата на другите. Таа е страсен судија за добрата на другите. Зависта е корен на секое зло, извор на секоја несреќа и расадник на бескорисни креации.
Зависта е од сите страсти најнеправедна и најправедна. Во првиот случај, таа особено ги нервира добрите, во вториот ги топи оние што ја имаат. Исто како што 'рѓата го троши и го јаде железото, така и љубомората ја јаде душата што ја има. Затоа, зависта прво ги истрошува завидливите, а потоа и завидните.
Прво ја уништува сопствената душа - како што змијата го голта стомакот што ја хранел - а потоа го каснува оној на кого му завидува. Зависта нема причина за своето постоење сама по себе, затоа не може да се прости. Зависта не знае како да ги претпочита сопствените интереси.
Ниту една страст не е поразорна од зависта, бидејќи ги расипува душите од моментот кога ќе никне во нив. Таа учи на убиство.
О, завист, ти си коренот на смртта, сложена болест, најостриот клинец на срцето; ништо не прободува поостро од тебе; ти го прободуваш секое срце во кое те има во него.
Зависта е големо зло. Ги затемнува очите на душата и ја обвиткува во длабока темнина. Предизвикува вкочанетост во нејзините сетила.
Прво го стврдна срцето, а потоа го доведе до степен да биде човекот стврднат. Таа целосно го расипува човекот. Ниту црвот ниту молецот не се навикнати да се сместуваат во дрво и да го јадат, ниту молецот што јаде волна, прави толку многу штета, како што треската на љубомората ги јаде коските на завидливите и ја одзема трезвеноста на душата.
Свети Василиј Велики вели: „Што може да биде поразорно од оваа болест? Таа е расипување на животот, болест на природата; непријателски е дури и кон она што Бог го дал, му се спротивставува на Бога, таа е неподносливо зло, учење на злите, изум на демоните, сеење непријателство, свршувачка за пеколот, пречка за побожноста, пат кон Геената, лишување од царството небесно.“
И Свети Јован Златоуст вели: „Зависта го претвора човекот во ѓавол. Го претвора во див демон. Првото убиство е извршено од завист; така природата е игнорирана, така земјата е загадена. Ништо поразорно не продира во душите на луѓето од страста на зависта, која многу малку тагува и им прави штета на другите, бидејќи најголемата штета прво ја трпи оној што завидува.“
✍️ Подготвено од блогот „Православни Духовни поуки од Светите Старци“