Често слушаме дискусии за големи и мали гревови. Малите гревови ни се претставуваат како... нужно неизбежни! Застапниците на оваа теорија, слушајќи дека мора целосно да се поправиме, одеднаш се исправаат како саат-пружина и велат: „Што друго можеме да направиме? Не можеме ли малку да викаме и да се лутиме? Што е лошо во малку завист кон соседот кој е поуспешен од мене? Или е лошо да се лаже во име на доброто?“ И така натаму... Луѓето грешат мислејќи дека малите гревови се нормални, заборавајќи дека смртните гревови се големи змии, а малите гревови се мали змии. И сепак тие се мали змии, иако мали. Големите гревови почнуваат мали, односно од простени стануваат смртни. И тие можат полека, но сигурно да нè одведат во пекол.
Според тоа, препознавањето на гревот е неопходно за секој човек. Да споменеме неколку работи.
Достојно е за внимание она што го велат многу свети отци. И тие велат дека мора да бидеме многу внимателни со малите гревови, бидејќи „многу мали гревови стојат пред еден голем грев“. А Коресиј, толкувајќи го ова, вели: „Да не ги занемаруваме малите гревови, бидејќи тие се мали! Оној што краде малку, но постојано, греши смртно!“ Василиј Велики , добро знаејќи дека во Светото Евангелие има разлики помеѓу комарец и камила, парче и трупец, сепак вели дека нема разлика помеѓу голем и мал грев.
Прво, затоа што и двете се подеднакво кршење на Законот. Јован Богослов пишува: „Кој прави грев, прави беззаконие“ (види: 1 Јованово 3:4). И: „Кој не Му верува на Синот, нема да види живот“ (Јован 3:36).
Второ, дури и мал грев станува голем грев кога го совладува оној што го прави. Како што вели апостол Петар: „некој некого победува, тој и го поробува.“ (2. Пет. 1:19).
И третата причина. Јован Златоуст вели: „Пржа и греда, голем и мал грев се разликуваат по тоа што оние што ги прават не добиваат иста казна. Но, двата грева не ни дозволуваат да влеземе во Царството Небесно. Ова е нивната сличност. Затоа, апостолот вели дека идолопоклониците, прељубниците и блудниците нема да го наследат Царството Небесно. Тоа е, ниту оние што згрешиле на голем начин, ниту оние што згрешиле на мал начин.“
Со други зборови, пеколот ќе биде квалитативно различен, но ќе биде пекол! Тоа е, и оние што лесно грешат и оние што смртно грешат ќе завршат во подземјето, само во различни „одморалишта“. Ако не сме со Господ на небото, тогаш каква разлика ни прави каде во пеколот завршуваме?!
Да го молиме Господа да нè просветли за да можеме да ги разликуваме нашите падови, големи и мали. И да се вратиме со покајание и исповед, а да не се лажеме себеси дека сме безгрешни.
Ѓаволот постојано нè заплеткува во гревови. И секогаш ќе шепоти, претставувајќи ни ги другите луѓе како погрешни од нас, терајќи нè да мислиме дека сме сосема добро, за да не се испитуваме премногу длабоко.
Неговите трикови и трикови бараат големо внимание. Не наседнувајте на неговите сугестии, навестувања и трикови. Да не се споредуваме со злите за да изгледаме добри. Да се ставиме до човекот Исус Христос. И тогаш ќе видиме дека сме многу зли и ни треба длабоко исцелување!
Размислувајќи вака, ќе избегнеме да одиме во пеколот. Инаку, во огнената Геена или во целосен мрак, за жал, ќе завршиме во подземјето!
Димитриос Панагополус