Светот се руши околу нас, владее демонско лудило... Ни останува верата во Бога, што раѓа надеж за подобри денови...

 

Светот се руши околу нас, владее демонско лудило, ние како луѓе ги протеравме разумноста, трезвеноста и простувањето.

Единственото нешто што ни остана во оваа пустош е можеби некој што нè сака и се грижи за нас; прегратка што ќе донесе мир, збор на утеха, другарство што ќе ги лекува раните и ќе нè штити во искушенијата.

Ни останува верата во Бога, која раѓа надеж за подобри денови, за денови што навистина имаат светлина, што не се облечени во темнината на егоизмот и гневот, омразата и нетолеранцијата, себичноста и фанатизмот.

Лесно е за некого да каже дека најлошото допрва доаѓа.

Но, поентата не е да се пророкува очигледното, да се проповеда песимизам, да се сее очај.

Треба да се обидеме сами, за генерациите што доаѓаат; да поставиме пример, секој поединечно и сите заедно, за живот и однесување што не останува во зборови и теории.

Кога има насилство во семејството, како е можно да нема војни?

Кога нема жива вера, како е можно да се има смирение, простување, единство и љубов?

Кога постои себичност, како е можно омразата, исцрпеноста, неселективноста и емпатијата да исчезнат?

Кога има толку многу жед за авторитет и моќ, за забави и пари, како е можно едноставноста, заедништвото на луѓето, солидарноста и почитта да не исчезнат?

Она што го гледаме и го доживуваме се едноставно симптоми на нашата длабока патологија. Се дистанциравме од Бога, иако правиме големи крстови. Се дистанциравме од нашите сочовечки суштества, иако се декларираме како хуманитарци.

Не знаеме кои сме. И затоа живееме играјќи улоги, ставајќи маски, преправајќи се дека сме мудри, големи, „супериорни“...

Но решението, искупувањето ни беше дадено...

„ А Исус му одговори: „Прва од сите заповеди е: “Чуј, Израиле! Господ, Бог наш, е еден Господ.

 Затоа возљуби Го Господа, твојот Бог, со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!” Тоа е првата заповед.

 А втората е слична на неа: “Возљуби го својот ближен како себеси!” Друга заповед, поголема од овие, нема“ (Марко 12:29-31).

Кој има уши, нека чуе...

Кој има совест, нека се разбуди...

И кој има срце, нека сака...

Никој не може ефикасно да се бори против која било тиранија, каква и да е нејзината форма, ако прво не ја победи тиранијата на сопствениот егоизам...

Архимандрит  Павлос Пападопулос