Колку убава, колку пријатна, колку е грациозна сликата на оној кој се надева во Бога Кој спасува, во Бога на сочувството, во Бога на милосрдието, во добриот и љубезен Бог.
Навистина блажен е човекот кој се надева на Бога! Бог е секогаш негов помошник и тој не се плаши од никакво зло што човекот може да му го направи. Тој се надева на Господа и прави добро! Тој ја положил целата своја надеж во Него и во Него исповеда од сето свое срце. Тој е негова пофалба, тој е негов Бог и го повикува дење и ноќе. Устата му е убава, излева фалби на Бога, усните му се послатки од мед и восок, кога се отвораат да му пеат на Бога; а јазикот му, полн со благодат, се движи кон прославување на Бога.
Неговото срце е подготвено да Го повика, неговиот ум е подготвен да се воздигне кон Него, неговата душа е фиксирана на Бога и „десницата Господова го држи“. „Неговата душа ќе се фали во Господа“. Тој бара и добива од Бога она што го бара неговото срце. Тој бара и наоѓа она што го посакува. Тој чука и вратите на милоста му се отвораат.
Кој се надева на Господа, почива во мирни води. Господ му дава изобилна милост. Десницата Господова го управува неговиот пат, а прстот Господов го води по неговите патеки.
Оној што се надева на Господа нема да биде разочаран. Неговата надеж никогаш нема да умре. Бог е неговото очекување, најголемата желба на неговото срце. Кон Него неговото срце стенка цел ден: „Господи, не двоуми се, стани, побрзај, дојди и отстрани ја секоја потреба од мојата душа, изведи ја мојата душа од затвор! Ќе Те фалам, Господи, со сето мое срце. Секој збор што излегува од устата моја, ќе биде упатен кон Тебе.“
Оној што се надева на Господа, го благословува Севишниот, својот спасител, и го осветува „неговото свето име“. Тој се надева и од длабочините на своето срце извикува кон Бога: „Господи, кога ќе дојдам и ќе се појавам пред Тебе?“
Кој се надева на Господа, ќе Го повика Севишниот да влезе во Неговото светилиште, да ги види и да се радува на Неговите чудеса; и Господ ќе го чуе гласот на Неговата молба.
Оној кој се надева на Господа ужива совршен мир; мир владее во неговото срце и целосен спокој владее во неговата душа. Кога го има Бога за помошник, од што треба да се плаши? Од што треба да се плаши? Ако се крене војна против него, тој нема да се обесхрабри, бидејќи се надева на Господа. Ако злите го гонат, тој нема да се плаши, бидејќи знае дека сè е под контрола на Господа. Тој не се надева на својот лак ниту на својот тул; ниту пак се потпира на своето спасение на мечот, туку на Господа и својот Бог, кој може да го спаси од рацете на оние што се борат против него, од стапицата на грешникот и од бурата. Тој е уверен во силата на Господа и „во Неговата висока рака, и Господ ќе го спаси“.
Оној кој се надева на Господа, мирно оди во борбата на својот живот и го поминува овој пат без стрес од грижи. Тој непрестајно работи за она што е добро, угодно и совршено, а Бог ги благословува неговите дела. Тој сее благословено и богато ги прима плодовите на својот труд. Тој има храброст во Господа и не е расеан од искушенијата што го опкружуваат. Во животните искушенија, тој не се откажува, туку се надева, бидејќи таму каде што работите изгледаат невозможно, Бог го открива излезот. Преку верата, тој очекува и надеж за правда.
Оној кој се надева на Господа, не се надева на пари, ниту на големината на својата сила, туку се потпира на помошта што Бог ќе му ја пружи.
Оној кој се надева на Господа, е полн со вера и љубов кон Бога, живее со храброст во својата добра совест, се јавува со смелост на син пред својот небесен Татко и Го повикува за да дојде Неговото царство на земјата и да се исполни Неговата волја на земјата како што е на небото.
Оној кој се надева на Господа е целосно предан Нему и го воздигнува своето срце кон добриот и бесмртен Бог. Тој бара од Него највисоко добро и бесмртност во царството небесно, и Бог го слуша.
Блажен е човекот кој се надева на Господа!