Сакаме да раскажеме трагична приказна - како изгубивме близок - нашата Наташа, ќерка и сестра. Таа се удави во летото 2012 година на 24-годишна возраст. Како можеше ова да се случи?
Наташа се крсти како дете, учеше во неделно училиште 7 години, одеше во црква, се причестуваше. Беше талентирана, дипломираше на математичкиот оддел на Државниот универзитет на НСУ во 2010 година. Крајот на студиите го прославивме во едно кафуле како семејство, бевме многу среќни за неа. Во тоа време, се чинеше, ништо не ги најавуваше ужасните настани што се случија во следните две години.
Во септември 2010 година, Наташа отиде на курсеви по психологија на Државниот универзитет на НСУ и во исто време почна да посетува часови по јога. Сметаме дека токму за време на курсевите Наташа беше испратена на јога. Наташа почна да се лади кон православниот живот, почна да оди во црква сè поретко. На јогата ѝ беше дадена литература за Ошо медитација, а Наташа почна да се потопува во оваа област. По 4 месеци, таа ги напушти курсевите, даде отказ од работа, бидејќи „седењето во овој подрум е здодевно и досадно“ и отиде во Индија на три недели. Претпоставуваме дека таму се сретнала со гуру.
Некаде околу тоа време, почнавме да бидеме претпазливи кон нејзините хобија, добивме материјали за сектата Ошо, вклучивме тревога, бидејќи сме православни верници и не можевме а да не ја разбереме големата опасност од практикување јога и медитација на Ошо. Дистрибуиравме материјали за сектата на пријателката на Наташа, нејзиниот брат и татко. Се обидовме да се поврземе со неа. Нејзината сестра отиде во центарот за борба против сектите во катедралата Александар Невски, побара совет за Наташа, се обиде да ја поведе на разговор, но Наташа одби.
По патувањето, Наташа почна да се менува како личност. На почетокот беше во еуфорија. Во исто време, не се стремеше да добие работа, ја совлада индиската кујна и повеќе остануваше дома. Поминуваше многу време на компјутер, и тогаш и пред тоа, а оттаму земаше сè повеќе нови материјали за сектата Ошо и други сродни области.
Околу една година подоцна, промените во психата на Наташа почнаа јасно да се забележуваат. На пример, таа рече дека се сеќава на своето раѓање. Пронашла посебен систем на исхрана, ослабе до непрепознатливост, беше мрачна, почна да се дистанцира од најблиските, често се однесувала антисоцијално, па дури и несоодветно. Во тоа време, живее со пријателка, не без работа, верувајќи дека воопшто не е потребно да работи, да учи - исто така, дека на човекот му треба малку за да живее, дека може едноставно да „оди по патиштата како монах“, дека нема да основа семејство и да има деца, бидејќи тоа е неважно за општеството и за неа.
Беше очигледно дека не се чувствува добро. Сигурни сме дека медитациите на Ошо ја доведоа во оваа состојба, бидејќи часовите во оваа секта се интеракција со темни духови. Една жена, гледајќи ја Наташа во храмот, рекла дека „целата е црна“. Наташа дошла во храмот неколку пати, очигледно барала излез од својата тешка состојба.
Кон крајот на мај 2012 година, пријателите на Наташа дојдоа кај нас и рекоа дека е во несоодветна состојба, си ги исечела рацете и вратот и се заканува дека ќе скокне од мост. Му кажала на својот брат дека во Индија еден гуру „ѝ го отстранил филмот од мозокот за да може да се сети на сè“ и дека тоа е „гуру кој ѝ рекол да скокне од мостот“. Наташа била однесена во психијатриска болница, каде што останала еден месец. Нејзината пријателка ја посетувала во болницата секој ден. На Наташа ѝ биле препишани силни невролептици. Откако била отпуштена, живеела кај пријателка и неколку дена подоцна отишла на прошетка, но никогаш не се вратила од прошетката. Потоа имало претреси, очевидци сведочеле дека кратко пред нејзината смрт Наташа шетала по улицата, пеела песни, ги гушкала минувачите. Спасувачите го пронашле нејзиното тело во морето 4 дена подоцна.
Со приказната за нашето семејство би сакале да ги предупредиме другите да не практикуваат Ошо јога и медитација, кои не поминуваат без трага и можат да доведат до слична трагедија.
извор:православие.ру