Токму ова разочарување доаѓа по сторувањето грев. Тоа е вината за пад, за отпадништво од Бога, за прекршување на Неговата заповед.
Сите сме го искусиле ова, бидејќи сите сме згрешиле и сите грешиме. Покрај тоа, нашето разочарување расте поради повторувањето на истите гревови. А по разочарувањето доаѓа резигнација. Се откажуваме од секој духовен напор. Се откажуваме од нашата борба. Паѓаме, но повеќе не стануваме. И ова е катастрофата.
Не е толку нашиот грев, туку нашето откажување од нашата борба. Бидејќи откажувањето покажува дека повеќе не се надеваме, дека повеќе не бараме Божја милост.
Затоа, секогаш, секогаш, без разлика колку е голем нашиот пад, без разлика колку често грешиме, никогаш да не се откажуваме од надежта во Бога. Бог никогаш, никогаш, не се откажува од нас; па зошто да Го напуштиме?
Затоа, не дозволувајте вината за гревот да ве прогонува. Не дозволувајте разочарувањето да роди очај и апатија.
Падна ли? Стани, човеку мој.
Дали си згрешил? Немој да се задржуваш на својот грев, не ја анализирај својата страст, туку моли ја Божјата милост.
„Но, воопшто не се подобрувам, постојано ги правам истите работи...“ ми велиш. Да, ги правиш истите работи, можеби и полошо, но што и да правиш, без разлика колку често го правиш, пред Божјата милост и љубов тоа не е ништо; како капка вода пред океанот. Таков е и нашиот грев пред Божјата милосрдие; капка што паѓа во океанот и се губи и исчезнува.
Значи, прашањето не е дали Бог ви простува (без разлика што сте направиле), туку дали сакате да ви биде простено. Прашањето е дали сакате да дозволите оваа една капка од вашиот грев да падне во океанот на милосрдието на нашиот Бог и да биде елиминирана.
Ниеден грев не е толку голем што не може да биде простен. „Богохулство против Светиот Дух“ е токму тоа, да се смета дека сме направиле нешто што е непростливо; бидејќи тоа е како да се каже дека Божјата љубов и милост се помали пред нашиот грев.
Затоа, ослободете се од вината, разочарувањето и видете го Бога кој ве чека без злоба, без затвор, без казни, без комплекси, туку само со добрина , со прошка и љубов.
И можеби сега не можете да се борите толку силно како порано. Правете го она што можете сега. Не седете и не споредувајте што сте правеле во минатото или што прават другите. Правете го она што можете, дури и ако е мало. Бог не ја гледа големината или количината на борбата, тој ја гледа нашата преференција, нашата посветеност, длабочините на нашите срца, нашите скриени солзи.
Нека целиот наш живот биде песна на пофалба кон Бога и на почитување на Неговите заповеди. Но, дури и да не е така, барем да имаме храброст да ги признаеме нашите слабости, нашите недостатоци, нашите гревови и да ги положиме пред нозете на толерантниот Господ.
Бог нè моли да ја завршиме добрата борба. Тој не нè моли да бидеме први што ќе излезат или да бидеме последни што ќе излезат. Поентата е да излеземе. Да ја пресечеме низата на овој живот со „Господи, помилуј ме грешниот“ на усните на нашите срца.
Архиепископ Павлос Пападопулос