Пријателството е тешка работа. Многу „пријатели“ ќе поминат низ твојот живот, но прашање е дали некои ќе останат.
Ќе има малкумина од нив. Еден или најмногу двајца. Повеќето од нив ќе сакаат нешто од тебе. Нема да го почитуваат твојот живот и твоите проблеми. Нема да се насочат кон тебе. Едноставно ќе бидат тука за тебе затоа што ќе добијат нешто. Ако престанеш да им го даваш тоа нешто, ќе исчезнат. Пријателството е тешка форма на врска. Ако нема жртва во него, тоа не е ништо. Да го сакаш твојот пријател таков каков што е без да бараш или да се жалиш за ништо. Да бидеш среќен за тоа каков е другиот човек. Да се насочиш кон нивниот живот и проблеми, да бидеш таму за нив како пристаниште за да можат да се опуштат и да го одморат својот живот и секако другиот човек да го стори истото за тебе. Не барај ништо, не се жали, не биди љубоморен или завистлив на нив. Сето ова ќе ја растури врската. Ако треба да го прифатиш другиот човек, прифати го таков каков што е, а не каков што замислуваш. Пријателот не е само за да пиеме заедно или да се смееме, тоа исто така ќе се случи, но пријателството е нешто повисоко. Со вистински пријател ќе се смеете и ќе плачете со него, можеби ќе треба да бидете раката што го спасува од давење, додека целиот негов свет се срушил. Ќе се советуваат еден со друг, не за да докажат кој е подобар, туку во рамките на љубов, помош и емпатија.
„За жал, некои пријатели се како возови. Застануваат на станицата само кога имаат нешто да земат или да остават.“ Се надевам дека немаш такви пријатели во твојот живот.
Времето ќе покаже кој ќе остане во твојот живот. Секоја врска ќе помине низ низа тестови и искушенија. Но, вистинското пријателство не е потресено од ништо. Дури ни смртта не може да го скрши, само ќе создаде мала пауза за неколку години.
Се надевам дека имате или ќе најдете такви пријатели, пријатели со кои можете да имате врска од суштина и длабочина. Не плашете се што ќе кажете за да не биде другата личност погрешно разбрана или љубоморна. Радувајте се на радоста еден на друг и бришете ги солзите еден на друг во тешки времиња. Во пријателството, не се прскаме во плитките води, туку нуркаме во длабочините со суштината и значењето. Имајте пријател кој ќе ви ја држи раката во болка не само за да ве утеши, туку и да земе дел од болката за да се чувствувате подобро. Кога две раце се држат со љубов во тешки времиња, тогаш болката се дели, па таа бледнее и исчезнува.
И не заборавајте да давате радост и насмевка, и со Божја милост, местото и начинот на нештата во вашиот живот ќе бидат миризливи.
Среќни пријателски пребарувања...
отец Спиридон Скутис