Петров пост: зошто е потребeн?...

 

 Петров пост: зошто е потребен?

„Страста“ за „неопходноста или бескорисноста“ на Петровиот пост се појавува секоја година. Фразата дека се потребни само зимски Рожденски Пост и пролетен Велигденски пост, а останатите се непотребни, доста често може да се прочита не само на интернет, туку и да се слушне во парохиите.

Не е изненадувачки кога оние за кои Божјиот храм е само „легенда на длабоката антика“ и „почит на традицијата“ гримасат и протестираат. Познати се и сомнежите на приврзаниците на новите опуштања: тие мрморат и за време на Великиот пост, а камоли на Апостолскиот пост, кога една недела по Света Троица се потсетувате на Петровиот пост...

Но, ова е одредена бројка на луѓе со посебни ставови. Би сакал да одговорам на прашањата на едноставните парохијани и новите христијани кои не се нурнати во полемики, оние кои се жалат на сериозноста на оваа летна апстиненција во храната и забавата. И според мене џабе го прават тоа.

Отворете која било печатена публикација или вклучете го телевизорот и веднаш ќе наидете на совети за слабеење, како да се ослободите од вишокот килограми и препораки за вашата исхрана за подобрување на вашето здравје. Сакате да ги читате овие написи и да ги гледате овие програми! Каде е логиката?

Дали сме оо и ах (за тежок живот, искушенија и неволји) - од неухранетост? Почесто отколку не, тоа е токму спротивното! За повеќето од нашите парохијани, медицинските картички во клиниките личат на авантуристички дела (за гревови и здравје), обем на војна и мир.

Па зошто да се обвинува постот?

Патем, не поставуваме прашања кога после некој секуларен празник (за кој се стремевме, подготвувавме и собиравме пари) сигурно следат денови на голем труд, физички и психички. Но, зарем не е разумно ова да се припише на големите црковни празници?

Да потсетиме: од Велигденската недела сме во речиси секојдневна духовна прослава и физичка релаксација. Зарем не е време да се знае честа? Зарем не е време да погледнете во себе?

Се сеќавате на парафразата на Висоцки за Шекспировиот Хамлет: Ги свртев очите со зениците во мојата душа и имаше цврсти точки на црнило? А за да може да се погледне, потребен е пост. Во спротивно, дамките нема да бидат видливи...

Убавината, дадена од Бога, е целосна само кога ги знае нејзините граници. Затоа, да ја запазиме оваа мерка, да се навикнеме не само да уживаме во мир и одмор, туку и да стануваме навреме за духовна работа. За да не станете дебели и мрзеливи.

Но, невозможно е да бидеме мрзливи во љубовта. Секој Православен христијанин знае дека нашата вера е циклус на љубов во природата. Но, љубовта не постои без сочувство и пожртвуваност, без труд и присилување – и физички и духовно. Затоа, да не ја избегнуваме можноста да научиме нови поуки во ова училиште на љубовта, кое Црковното Предание го отвора за наше спасение! Ајде да седнеме на нашите клупи уште еден академски квартал по празниците.

 Петров пост зошто е потребен?

Во каноните на нашата Мајка Црква јасно е запишано дека по Неделата на сите Свети до Апостолските празнувања се пропишува пост. Ова беше направено со причина, не по човечки каприц, туку за наша корист. И главната работа овде е дека без внатрешна концентрација, анализа на нечие лично тројство (тело, дух, мисли), во никој случај не е можно вистински да се одговори на повикот Христов:

Но барајте го најнапред Царството на Бога и Неговата правда, и се ова ќе ви се придаде (Матеј 6:33).

И Апостолскиот пост не се меша со летните денови и одморите. Сети се на старите денови. И сено, и домашни работи, и берба на зеленчук и овошје, и пост! Сè одговара.

И нема потреба да се плашите и засрамите од вашето учтиво одбивање на покана за следната забава на телото, исто како што нема ништо лошо во објаснувањето зошто овие денови не се потпирате на брзата храна. Дали се плашите „што ќе кажат луѓето“? Нека кажат. Не плашете се: дури и ако ве исмејуваат пред сите, тоа не е проблем, но тие повеќе ќе ве почитуваат. Освен ако, се разбира, покрај физичкиот пост, не заборавите на љубовта кон ближните. Без што секој наш аскетски подвиг губи смисла.

Протоереј Александар Авдигудин