Светлината на светот

 Светлината на светот




„Вие сте светлината на светот. Не може да се сокрие град, што се наоѓа на врв планина;Ниту, пак, светило се пали и клава под поклоп, туку на свеќник и им свети на сите в куќи;Така треба да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец небесни“ ( Матеј 5:14-16 ).

Спасителот им покажува на Своите ученици на кој начин нивната светлина треба да свети врз луѓето, избегнувајќи две крајности: желбата намерно да се разоткрие оваа светлина и желбата да се сокрие од луѓето.

Тој вели дека град кој стои на планина не може да се сокрие, т.е. дека и самите имаат моќ која не би можеле да ја сокријат и да сакаат. Оваа сила им се појавува на луѓето сама по себе и им овозможува да почувствуваат, како да е, видливо присуство на нешто ново.

Како можеме да го сфатиме ова? Како можеме да блеснеме свесно и несвесно? Свесни за нашата моќ, а сепак ја отфрламе нашата моќ? Господ ја решава оваа тешкотија. Тој нè учи да блеснеме за другите, не земајќи ништо за себе, туку ја носиме сета слава на Бога : Така нека свети твојата светлина пред луѓето, за да ги видат твоите добри дела и да го слават твојот Отец на небесата .

Твојата сила нека биде силата на љубовта, силата што умира секојдневно за да оживее во животот на другиот. Нека зборот на вашиот Небесен Отец биде ваша слава, Неговите грижи ваши грижи, вашата волја нека се спои со волјата на Отецот и нека биде целосно апсорбирана од неа. Неговата радост нека биде твоја најголема радост, твојата најголема тага е да Го тагуваш, твојата најголема желба е да Му служиш.

И навистина, откако ќе го постигнете ова, ќе блеснете за луѓето како ѕвезда на темно небо. Ќе бидете проводници на Неговата светлина, одраз на Неговите Божествени зраци. Заборавајќи на вашата лична среќа, ќе стекнете невидена сила. Луѓето ќе се восхитуваат на твојата сила, а ти самиот ќе се восхитуваш на неа најмногу, бидејќи твојата сила ќе биде силата на смирението, силата на оние души кои се распнуваат себеси, силата на љубовта.

 

Од дневникот на еден православен свештеник 

Comments