И тежок е Неговиот пат. Затоа оди полека.

И тежок е Неговиот пат. Затоа оди полека.

„Христовиот пат е долг, тој се протега до крајот на човечката историја. Ако му се брзаше, ќе се измореше, ќе паднеше на сред пат и ќе останеше таму. Додека кога оди бавно, оди сигурно. Неговиот пат е долг, затоа и неговите чекори се бавни.

И тежок е Неговиот пат. Затоа оди полека.

Низ локвите на крвта, низ темнината на гревовите и низ трњето на разбојниците Тој оди.

Тесен е Неговиот пат и многу паднати грешници се на пропаст од двете страни на Неговиот пат. Тој мора да се наведне на двете страни, да ги подигне и да ги повлече зад себе и да оди напред. Затоа оди полека.

Тој маршира полека, зашто неговата посада е далеку. Неговата посада се протега до крајот на историјата и неговото место е на крајот. Христос не проповеда полнота постигната за дваесет и четири часа.

Не, неговата посада бара цел век човек и цел век човештво.

Човекот може да ја достигне Христовата полнота додека живее, но човештвото сè уште е далеку од својот крај. Затоа се уште се далеку од Христовото совршенство. (Еф. 4:13).

Апостолите и мачениците и сите оние херои кои својот дух и своето срце го ставија во служба на Бога за среќа на луѓето, ја достигнаа „мерката на возраста на Христовата посада“.

Но, колку се тие? стотици, илјадници - нема повеќе. А тоа значи дека тие се уште се малцинство во светот. Затоа се уште се претпочита омразата пред љубовта и незнаењето пред разумот.

Затоа Христовото одење не е видливо. Но, кога Христовото малцинство ќе стане мнозинство, тогаш во рамнотежата на животот љубовта ќе надвладее и Неговото ветување ќе биде исполнето“.

Свети Николај Велимировиќ