Гледам: Богородица, Нејзиното пресвето лице, се одвраќа од мене...
За прекин на постот во среда и петок.
Гледам: Богородица, Нејзиното пресвето лице, се одвраќа од мене...
Поминувајќи низ Москва еден ден во мојата татковина, застанав кај вујко ми, помошник раководител на железничката станица Николаевски. Животот што го водеше вујко ми беше секуларен. Во среда или петок не постел. Кога бев во семејството на вујко ми, кога седнав на маса и знаев дека овој ден е среда или петок, сепак јадев млеко или јајца. Во тоа време, во мојот ум обично се појавуваше мислата: „Каква личност сум јас што посебно ми беше подготвена храната“. Затоа, јадев се што ми беше понудено.
Една година пред моите монашки завети, еднаш сонував. Како да стојам во некаков храм. Храмот е необичен, како со небесна убавина и многу обемен. Зад десниот клирос гледам голема икона на која се претставени Богородица и вечното дете во нејзините раце. Богородица била прикажана во висина на човек, носејќи круна. Нејзините иконски карактеристики наликуваа на сликата на Черниговската икона на Богородица. Гледајќи го чудесното лице на Богородица и восхитувајќи се на Нејзината убавина, ги наведнав грешните колена пред светиот лик и почнав да ја барам Нејзината милост и застапништво пред Господа. На мое ужас, видов дека Богородица го одвраќа Своето Пресвето лице од мене. Тогаш со страв и трепет извикав: „Богородица, Богородице, како те навредив што го одвраќаш од мене Твоето Божествено лице недостојно? И го слушам Нејзиниот одговор: „Прекинување на постот. Во среда и петок си дозволувате да јадете непосна храна и не ги почитувате страдањата на Мојот Син. Со ова го навредувате Него и Мене“.
Тука заврши визијата. Но, тоа беше лекција за мојата душа до крајот на мојот живот.
Преподобенмаченик Кронид Љубимов
Comments
Post a Comment
Напиши коментар