Облеката на монасите и нивната симболика

 Облеката на монасите и нивната симболика

Светли монаси ангели. Светлина на сите луѓе и единствена состојба е животот под имитација на Ангелите. Таа го поддржа светот.

Христијанинот кој ја облекува Големата и Ангелска схима е достоен за многу пофалби и благослов.

Значи, кога некој ќе дојде да му го посвети животот со сета своја душа и интелект на Младоженецот Христос, тогаш Рајот се радува а светот на Ангелите слави затоа што уште еден човек тргнал да го живее нивниот живот.

Монахот и монахињата живеат и се движат во духовна оаза со носталгичната изрека „Со благодат доаѓам и овој свет поминува“ а со светот името на старото поминува и добива ново име затоа што го остава старецот и го облекува новиот човек.

Во времето на монашкиот подстриг, искушеникот монах доаѓа бос, непокриен, облечен само во едноставна бела туника и на тој начин изјавува дека ги отфрлил сите непотребни и световни работи и дека е подготвен да ја облече  раса и светата облека на монах.

Во монашкиот подстриг, монахот-почетник и монахињата носат леќата или појасот, мажот кој е во црна боја и ја симболизира туниката на радоста и веселбата наместо голотијата и срамот што ги носевме со нашата непослушност и наместо носење и солза и смрт што ни ја предизвика оваа непослушност и кое распаѓање го негира осамениот облик со послушанието и доблесниот живот.

Оваа одежда се нарекува одежда на праведноста затоа што зборот праведност значи секоја добродетел, а монахот што ја носи мора да стане подготвен за секоја добродетел.

Всушност, нејзината црна боја значи дека секогаш треба да се зајакнува со жалост за гревот и чудноста на светот.

Потоа монахот или монахињата го облекува аналабусот – поликросот – кој се носи преку рамениците напред и назад вкрстено и го формира крстот, не еднаш, туку многупати.. го претставува знакот на Крстот и значи дека монахот го зема својот Крст на рамениците и го следи Господа Христа.

Бидејќи Крстот содржи многу Крстови и го опкружува телото на монахот и монахињата пред и позади, го опкружува и го зајакнува од навредите на ѓаволот и од секоја зла желба.

Потоа околу половината му е опашан кожен појас „ за смрт на телото и обновување на духот“.

Појасот е точка на трезвеност, чистота и умртвување на движењата на телото, а исто така и точка на сила против страстите и во исто време поткрепа во дејствијата на заповедите.

Потоа монахот или монахињата ги облекува сандалите со кои се подготвува да го разнесе и шири Евангелието на мирот.

Исто така, овие сандали го штитат да не му удрат стапалата и да не ги касне замислената змија, но јава по нив и ги гази лавовите и змејовите (т.е. тајните и завидливи ѕверови на злобата).

Со овие сандали тој ќе трча право по патот на Евангелието додека не стигне до Небесата каде што е царството на монасите, според Апостол Павле.

Потоа го облекува големиот палион во облик на ангел и, како што вели во монашкиот подстриг, го носи како облека на нераспадливоста и скромноста и како знак на Божјата намера за неговиот благочестив живот, тоа е божествената облека што му е дадена на него со Светиот Дух.

Потоа го облекува кожурецот на багремот како глава на надежта за спасение преку засенувањето на благодатта од Бога, но и за воздигнување на неговиот ум преку смирението и багремот, како што се послушните доенчиња, но и за Божјата заштита и нега на главата со сите сензори.

Кожурецот виси напред и назад каде што се книгата и срцето.

Најпосле ја облекува наметката, која се смета за најсовршена облека и сеопфатна, и ја означува заштитничката и промислена Божја сила, истовремено плашливиот благочестив и смирен живот на Осаменикот, додека фактот дека тој нема ракави значи дека во текот на неговиот живот сите нејзини членови се мртви за секоја световна работа и грев.

Ја остава слободна само главата која гледа кон Бога и се грижи за божественото и гледа назад само кон Бога. Но, како што рековме, уште пред главата на монахот или монахињата да биде покриена со кожурец, да се смета дека има непокриени и откриени сетила.

Како целина, целата облека на монахот ја отсликува смртта на нашиот Христос. Наметката е прикажана како гроб, а остатокот од облеката како погреби, носачот и Големиот лик изјавуваат дека монахот е распнат за светот како што ветил.

Неговата мантија ја претставува плаштеницата и така монахот со својата форма го имитира својот распнат Господ, кој умре и беше завиткан во плаштеницата.

Во текот на целиот свој живот сега, секој пат ќе го потсетува дека бил крстен со Христа и се соединил со него и мора да се труди, да се сретне и да се воздигне и да се појави како сонаследник на Небеското Царство и на добрата на светот подготвени пред плаќањето. ...

ИЗВОР: ПРАВОСЛАВНА МАРТИРИЈА, БРОЈ 115