Ајде да ја погледнеме нашата храна. Духовно отворете ги нашите фрижидери.

 Ајде да ја погледнеме нашата храна. Духовно отворете ги нашите фрижидери.

И ние разбираме нешто.

Во Евангелието, луѓето јадеа, имаше остатоци ...
Ништо не беше фрлено. Ги собирале во кутии и ги однеле со нив. Ова е показател за вас и мене дека храната не може да се фрли.
Храната е дар од Бога.

Треба да купите приближно онолку колку што јадете.
А да се купи нова додека не се изеде старата е грев. Модерен човек кој доаѓа во мега-маркет со автомобил, купува две-три колици натрупани со храна, сето тоа го носи дома, го фрла полуизеденото, натоварува нова ... Сто проценти за една недела , третина од полуизеденото пак ќе се фрли и ќе се натовари со нова. Тоа е грев. Дефинитивен грев.
Истурање храна во тоалет е грев. Фрлањето леб во ѓубре е грев.
Ако имате кокошки, свињи, овци, кози, добро. Сето ова ќе оди во вашето домаќинство. Но, ние живееме „на подови“. Или во куќи без кози и кокошки.
Ве молам, не бидете кадифени. Не дозволувајте храната да се обликува во фрижидер. Не истурајте ѓубре во тоалетот. Ќе има глад, не дај Боже, сетете се на сето ова подоцна. Полуизедена, фрлена, исплукана, недоволно изџвакана.
Ние мора да ја третираме храната како дар од Бога.
И понатаму. Кога Господ го благослови лебот, ги подигна очите кон небото и дури тогаш почна да дели. Пред јадење треба да погледнеме и во небото. Треба да се молите на Бога, дури и ако јадете во угостителство. Ако сте отишле во некој ресторан, сте нарачале храна, прво погледнете го небото. Никој не ве обврзува гласно да ја читате „Оче наш“. Но, вие ја прекрстувате храната со очите: „Бог да благослови!“ И почнете да јадете.
Неопходно е да се погледне во небото пред јадење.
Еден стар свештеник дошол во градот да ги посети своите духовни чеда и му приредиле многу добра трпеза. Почна да чита „Оче наш“ пред да јаде, му рекоа: „Оче, веројатно си дојден од селото. Дали сите се молат така пред јадење?“ Тој вели: „Не. Мачките, кравите и кучињата јадат вака без молитва. Луѓето се молат. Останатите не.
Не можете да јадете без молитва - треба да погледнете во небото пред да седнете да јадете.

Човек може да „јаде“, може да „јаде“. Можеби „јади“ е нешто измеѓу... Сè може да се случи. Во Адам. Во Христа. И тоа демонски. Треба да „јадеш“. Во екстремни случаи - "е." Понекогаш велат дека овој збор е некаков лакеј. И ми се допаѓа. Јадете, вкусете, јадете. Нема ништо лошо во тоа. Мене лично ми се допаѓа.

Неопходно е да се јаде храна со благодарност и задолжително да се погледне во небото пред јадење.

Има уште една приказна за двајца монаси. Живееле блиску еден до друг. И еден од нив одгледувал грав. Некако си зготвил гравче, јадеше и не заврши се. Ја фрли храната. А вториот го забележа зад себе и ги зеде овие гравчиња. Ги собра остатоците.  Додаде лук, зачини, го превари и го покани првиот монах на неговиот оброк. И го почести со оние работи што ги исфрли. Јадеше и вели: „Колку добра храна! И второто: „Ова е се што фрлате во текот на неделата. Ја земам фрлената храна, а во недела те почастувам со тоа што го фрлаш. Тој се засрами и престана да фрла храна.

Ова се многу важни работи. Дали разбираш? Гледаш дека човекот го фрли лебот на подот и отиде. Знајте дека човек ќе мора да гладува. Мора да гладува! Не можете да ја третирате храната во секој случај. Можете да - јадете. Ако не можете, оставете ја за птиците. Ова не е бензин за автомобилот.

Ова е дар од Бога. Божји дар за човекот.

Тешко е човек да стане луд ако ги разбира елементарните работи. Ако не плука во бунарот, не ги стави нозете на трпезата, не му се смее на саканиот, сработеното го дели со сиромашните , во недела оди во црква, го почитува старецот. Тешко е човек да се оддалечи од Бога, бидејќи во него се вложени важни, моќни работи.

Денес, во овој целулоид, во оваа картонска, бетонска, пластична, компјутерска цивилизација ни требаат важни едноставни работи да се стават во нашата душа. Теологијата подоцна. Прво - леб, вода, дрвја, луѓе, птици, деца.

Ова е сè што треба да инвестирате во душата. Разберете се. „Кој ја сака природата, Бог нема да го остави“, рекол рамноапостол Козма Етолски

Грижете се за дрвјата - дрвјата ќе ве спасат. Ќе има прогон - шумите ќе ве покријат. Ќе има глад - шумата ќе ве нахрани. Заштитете ги дрвјата - не кршете гранки. Не газете ги цветните леи.

Заштитете ја животната средина. Природата ќе ве спаси. Како во таа бајка, се сеќаваш? Девојчето трча, а јаболкницата ја покри со гранки, а шпоретот и даде пити. Така се случува во животот.

Ако се однесуваш на светот според Бога, тогаш Бог ќе ти помогне низ светот: таму ќе се стопли, таму ќе спасува, таму ќе штити, таму ќе се смилува, таму ќе се збогатува. Во спротивно, ќе бидеш демон, а демонот не е благословен. Се крши, гази, здроби, расипува, плука насекаде. Тоа валка сè наоколу и ништо не му е слатко, ништо не му е радосно.

Со такво демонско срце живеат луѓето денес. Дали навистина мислите дека тоа е добро?

Ова се многу едноставни работи. Многу едноставно. Но, многу важно. И денес ни требаат многу едноставни работи. Понекогаш е непријатно да се зборува за големи работи.

Затоа што треба да зборувате за елементарни работи.

Протоереј Андреј Ткачев