Љубов и доверба меѓу родителите и децата...

 

Љубов и доверба меѓу родителите и децата

Многу е силна пустошот и осаменоста што ја доживува денешниот човек, па и овој христијанин, во многубројната пустина на современото конкурентно општество. А тоа се случува затоа што тој ја напушти својата основа, а тоа е да има заедница со Бога во Светиот Дух.

Но, бидејќи сè е дегенерирано и ништо вистинско и чисто не остана - затоа сите сме повеќе или помалку психолошки оптоварени - и оваа вистинска љубов, која може да биде единствениот извор во многустраната и макотрпна задача на родителите, образовани и необразовани, стана најголема, тешко да се најде или, подобро кажано, ненајдена стока.

Затоа е потребно да се знаат некои основни работи преку човечкото знаење, за да ни помогне на сите нас во најдоброто исполнување на нашата мисија, каде што Господ на секого од нас ни наредил.

И бидејќи зборот им тежи повеќе на родителите христијани, прво што треба да знаат е дека прво треба да се спознаат себеси, за потоа да ги запознаат своите деца. Со други зборови, да може да го запознае внатрешниот свет на децата.

Да се ​​слушаат доброволно и со разбирање нивните проблеми, да се изнудат нивните тајни копнежи и маки, да се слушаат нивните тајни воздишки, да се слушаат нивните праведни и неправедни поплаки, да се споделат нивните грижи и сите други грижи.

Не е можно мајка, родител кој не се надминал себеси, кој не се ослободил од сопствените внатрешни замки, да му пренесе на своето дете вистинско искуство. И првото искуство што мајката, особено, мора да го пренесе на своето дете е искуството на доверба, кое секако е исто како и искуството на сигурност.

Детето мора да има толкава доверба во мајка си, во татко си, што да знае дека тоа што го кажал таткото, мајката е тоа и ништо друго. Ова исто така му дава на детето вистинска релаксација.

Во оваа рамка на вистинска доверба, многу е важно децата да видат дека мама, што и да се случи, не ги губи. Што и да се случи, таа е оптимист, не се обесхрабрува, не ги губи нервите.

Што и да се случи, таа е среќна, како да има средба со Христос. Сето ова влијае на детето.

Колку ќе се одморат децата, кога мајката што се движи низ куќата, во секое време им ја вдахнува оваа небесна заштита на децата; толку го инспирира нејзиниот живот, што тие го чувствуваат над нив чадорот на родителите, кој во основа е чадор Божји!

Мислам дека на сите им е очигледно дека овој елемент, на меѓусебната доверба, во значителна мера недостасува во современото семејство. И, како што проучувале експертите, од моментот кога детето ќе ја изгуби довербата во мајка си, во својот татко, почнува да се крие, да изговара и што е најлошо, да се изолира и живее како сирак.

Родителите мора да знаат дека храната на детето е оваа доверба, овој многу близок однос со родителите. Храната на детето е да може да им го отвори срцето на мајка си и татко му и слободно да го каже тоа што има да го каже. Дали го пропуштивте ова? Детето е сираче, без разлика дали родители ги носат сите добри работи на светот.

Размисливме ли колку деца со мајка и татко растат како сирачиња? Колку драми се создаваат во душата на овие деца, колку лошо растат и колку лошо се развиваат!

Старица Филотеја