Земјо, слушни ги зборовите на човекот што се кае

 Земјо, слушни ги зборовите на човекот што се кае

Кога се молиме: „Господи, зачувај нè безгрешни на овој ден“, ужасно е тешко сами да процениме дали денот помина добро, без грев или, напротив, дали сме направиле гревови без да го сфатиме тоа, како што вели Псалмистот. вели: „... И од оние тајни очистиме“ (Пс. 18:12). Навистина, гревот често делува во нас на начин толку суптилен што не можеме да го согледаме.

Последен пат ви кажав неколку причини од Големиот канон на Свети Андреј Критски. Секако дека е одличен текст од кој можеме многу да научиме. Очигледно, прекрасно е да се види како Свети Андреј му ја принесува својата молитва на Бога, потсетувајќи се на сета содржина на Стариот и Новиот завет, како и на пророштвата за крајот на светот, конечниот суд на луѓето.

Колку е извонреден делот на Свети Андреј кој вели: „Чуј ме, небо, и ќе прозборам! Земјо, слушни го гласот на оној што се кае пред Бога и Го воспева“ (2 стих 1 ,  5. Мој. 32:1).

Забележете го парадоксот на оваа ситуација: осамен се кае за своите гревови, но овој настан добива туѓи димензии. И оваа смелост не изненадува: „Чуј ме , небо и ќе прозборам“. Тоа е глас на човек што се кае.

Свети Силуан пишува од сопственото искуство дека оплакувањето на Адам го принудило целото создание да молчи и да ги послуша неговите солзи. Добро е да сфатиме дека во осаменичкиот живот влегуваме токму во оваа реалност. Ја сфаќаш разликата меѓу човекот во Христа, „преродбениот“ човек и оној што не Го познава Христос, Мојсеј, а по него и другите Адамови деца, смело ги користеле овие причини. Покајанието на човекот е крајно трагичен, исклучително голем настан.

Ако Создателот Бог решил да стане тело и да живее со луѓето, тоа е да ни покаже на сите нас дека сме создадени на таков начин што можеме да го примиме самиот Божји живот и да го поседуваме вечно. Но, овој таен живот не може да се изрази со човечки зборови.

Простете ми ако не зборувам за оваа крајна реалност, зашто човечкиот јазик го искривува вистинскиот дух. Но и покрај сето ова, ќе го доживеете значењето на молитвата: „Да ни даде право, Господи, во овој ден - во оваа ноќ, во овој час - безгрешните да ни се сочуваат“, односно во божествена состојба, која сам е „безгрешен“.

Исто како што Свети Андреј Критски го започнува својот Канон со создавањето на светот: „ Престапот на првосодадениот Адам “ (1 стих, 3.), од првиот човек до последниот Суд, на ист начин ние нивното сеќавање во нас.

Бог и сите Свети ги знаат сите мои надворешни движења, а особено движењата на мојот дух и срце. Имајќи вакво сведоштво ќе се обидеме да живееме едноставно, но внимавајќи да не направиме грев. Но, ние не можеме да го постигнеме тоа доколку со солзи не го молиме Бога да нè заштити од секаков грев.

Кога човекот е чуван од Бога, тој отсега се изразува како вистинска личност: „Чуј ме, небо, и ќе прозборам; Земјо, слушни ги зборовите на човекот што се кае“. Тогаш сè што се случува на земјата ќе предизвика во нашиот ум и срце реакции различни од оние што вообичаено ги забележуваме. Целиот наш живот може да добие карактер на светост, според словото Господово кое рекол: „Небото и земјата ќе преминат, но зборовите Мои нема да преминат“ (Мт. 24, 35).

Гледате од кои причини ни се обраќа Господ: „Јас го победив светот“ (Јн. 16, 33). Господ се вознесе на небото за да седне од десната страна на Отецот. Со каква совест живеат христијаните? Додека живееме, да се трудиме да го запознаеме овој дух, па тогаш ќе се разбере говорот што свети Андреј му го упати на својот Канон: „Душевната красота со сладострстие ја помрачив..“ (2 стих, 7).

Свети Софрониј Сахаров