Монах кој можеше да види скриено зло во секој човек!...

 

Монах кој можеше да види скриено зло во секој човек!

 Еднаш еден монах од еден манастир го молеше Бога да му ги отвори очите за да го види скриеното зло во секој човек и да побара помош.

 Кога Господ ја слушнал неговата молитва, монахот се обидел да ги засили своите напори, бидејќи сега јасно го гледал злото.  Но поради неговата духовна незрелост, злото го исполнило со ужас, а после тоа чувствувал гадење и на крајот гадење кон луѓето.

 Еден ден во манастирот пристигна некој кој сакаше да разговара со старешината на манастирот.  Монахот кој тврдел дека гледа зло, гледајќи колку е грешен и длабоко расипан посетителот, му рекол вака: Како се осмелуваш да се појавиш и да го побараш старецот таков каков што си?  Вашето присуство го навредува!  Посетителот си замина.  Старецот потоа го повикал монахот и го прашал дали некој дошол.

 Да, одговори монахот

 А зошто не е тука? - повторно праша старецот.

 Го избркав...

 Старецот го погледна и рече: Зарем не мислеше дека ова може да биде последна шанса за овој човек?  Младиот монах, вознемирен, го замоли старецот да се моли на Бога да му го одземе дарот што го добил.  Но старецот му одговорил: Не, Бог не го враќа назад тоа што го дава.  Но, ќе Го замолам, кога ќе видите зло во човекот, да го доживеете како да е ваше, бидејќи и тој и вие сте членови на едно тело, телото на човештвото...

 Истиот овој монах, на обиколка, еднаш дошол пред една куќа, каде што побарал гостопримство, поточно, да му дозволат да влезе и да му дадат мал простор за молитва.  Тој не бараше засолниште туку само за место да ја каже својата молитва.  Домаќинот бил изненаден, а кога неговиот гостин влегол во собата и почнал да се моли, тој го послушал.

 Одеднаш го слушна монахот како се моли и плаче и му ги исповеда на Бога гревовите на домаќинот (кој беше злобен човек, оптоварен со многу гревови) како самиот да ги направил.  Слушајќи ги сите негови гревови, домаќинот се виде себеси.  Се погледна себеси со очите на тој праведен човек.  Се исплаши, почна да се кае и да плаче.

 Му се исповеда на тој монах и штом заврши, се излечи.

 Митрополит Антониј Блум