Не во веѓата, туку во окото...

Не во веѓата, туку во окото

Старец Ефрем Филотејски и Аризонски

Старецот (Свети Јосиф Исихаст)  ни кажа дека умот веднаш по спиењето е одморен, чист.  И бидејќи е во таква состојба на чистота и мир, ова е најпогодно време веднаш да му го дадеме, како прва духовна храна, Христовото Име.  Седнете на клупата и пред да почнете да се молите „Господи Исусе Христе, помилуј ме!“, размислете неколку минути, размислувајте за смртта.  Така нè научи блажениот Старец, чиј што целиот живот не беше ништо друго освен непрестаен порив за молитва.

 „Гледај“, ми рече Старецот, „кога не наоѓам утеха од молитвата, пеам химни за мртвите, една по друга и плачам.  Се сеќавам на смртта и слично.  А ти, чедо мое, ако молитвата не доаѓа, ако не дејствува сама од себе и не е силна, обрати се на плачење за да имаш корист од тоа.  Ако не наоѓате никаква корист од плачењето, свртете го умот кон Распнувањето Христово. Ако не можеме да имаме корист од тоа, го насочуваме умот кон нашите гревови.  Ако и ова не функционира, се сеќаваме на нашите слабости, забележуваме како тие се манифестираат, за следниот ден да се бориме во борбата против нив.  Исцрпна настава.  Не околу грмушката, туку во суштина.  Не во веѓата, туку во окото.“