Спомен ден на Блажената Ксенија Петроградска - Свештеномаченик Даниил Сисоев

 Спомен ден на Блажената Ксенија Петроградска - Свештеномаченик Даниил Сисоев

 Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух!

 На сите ви го честитам празникот во чест на нашата сакана Света Ксенија Петроградска!  Дури и во советско време, беше апсолутно невозможно да се запре протокот на посетители до гробот на блажената Ксенија.  Самиот изглед на Света Ксенија е неверојатен, ова, се разбира, е пример како човек може да му служи на Бога кога се чини дека животот воопшто не придонесува за тоа.  Таа живеела во 18 век, во страшната ера на пост-Петринско распространето отпадништво од Бога, во овој поглед, дури и 19 век бил побожен.  18 век е век на изопаченоста, на деградацијата на Руското општество (особено на вишото), кога не само што не се криеше, туку се мафташе.  Во тоа време живееше семејството на Андреј Федорович и неговата сопруга Ксенија.  Тие беа прилично млади, Андреј Федорович имаше триесет години, Ксенија имаше дваесет и шест.  Тој беше во чин потполковник, а беше и пејач и пееше прекрасен тенор во хорот на Црква (во Зимската палата).  Се чини, сè испадна побожно, но за време на еден бал, кој го организираше царицата Елизабета Петровна, Андреј Федорович беше многу пијан, се струполи до една пејачка, а кога тргна по улицата од неа, го удри кочија.

 Го доведоа кај неговата сопруга Ксенија, а тој умре во нејзините раце, без христијански разделни зборови, без покајание за гревовите.  Од љубов кон нејзиниот сопруг, таа одлучи да оди на подвиг, облечена во машки фустан и рече дека Ксенија починала, а Андреј Федорович е таа самата.  Таа го продаде целиот свој имот, им го подели на сиромашните и таа самата почна да шета низ градот во машка облека, одговарајќи само на името на Андреј Федорович и се молеше на Бога за спасение на душата на нејзиниот сопруг.  Преку ден одела и просела, но се знае дека не земала пари од сите.  Тие ѝ се смееја, ја исмејуваа, но таа не обрнуваше внимание.  И Господ ѝ даде големи благослови за тоа.  Господ често ги прифаќа луѓето кои одат на незамисливиот подвиг на јуродивоста. Јуродивоста е доброволно одбивање на човекот од најголемиот Божји дар, од разумот, уметноста да се преправаш дека е луд, да биде целосно здрав.  Но, човек заради љубовта кон Бога и ближниот може да оди дури и до овој подвиг.  Изгледа дека испаѓа од целиот овој свет, станува аутсајдер

А таквиот човек може да ги добие од Бога оние дарови што обичниот човек не би ги поднел.  Луѓето се многу поврзани со овој свет, но Светите јуродиви не се поврзани на кој било начин.  Ксенија ги гаснела пожарите со прскање вода во правец на пожарот.  Таа го погалила бебето по главата, а тој закрепнал.  Односно, дарот на увид, пророштво, кој и беше даден, само се криеше под имагинарното лудило.  Зошто толку страшен подвиг?  Знаеме дека Ксенија го зеде од љубов кон својот сопруг за некако да се помоли и да му ја спаси душата.  Но, други свети јуродиби го земаа за љубов кон Небесниот Цар, за да стане целосно туѓ на овој свет и на тој начин да ја манифестираат близината на Христос.  Христос е туѓинец на овој свет, а јас и ти можеме да го видиме.  Ако муслиман е прогонуван, тогаш веднаш ќе има врескање и врескање; ако некој Евреин е прогонуван, тогаш врескањето ќе биде уште поголемо, а кога христијанинот е прогонуван, тогаш ќе има смртна тишина.  Зошто?  Затоа што Христос, кого христијанин го исповеда, се покажува како туѓинец на овој свет.  И ова разбирање раѓа јуродивост.

 Таквиот човек разбира дека Божјиот ум е сосема поинаков од умот на човекот.  Божјиот план е различен од планот на човекот.  И подвигот на јуродивоста не доаѓа од умот на човекот, туку од умот Божји.  Имагинарното лудило на Ксенија не ја спречи да стане најголемиот помошник од сите нас.  Откако се собравме на овој ден, ќе се молиме блажената Ксенија да не научи да не се држиме за овој свет.  Ние, дури и доаѓајќи во храмот Божји, остануваме целосно потопени во световните работи.  Позната е приказната со блажената Паша Дивеевскаја: еднаш по богослужбата дошол кај неа преподобниот архимандрит и таа го прашала како е на градилиштето?  Тој и одговара дека денес цел ден се молел во храмот.  А блажениот Паша му одговара дека не се молел, туку цела богослужба размислувал за градбата.  Така, ние ја внесуваме светската суета во храмот.  Ксенија нè учи дека треба да можеме да ја презираме светската врева.  Да го искористиме примерот на блажената Ксенија за да научиме да даваме приоритети, така што Бог е на прво место, а сè друго на второ место.  И тогаш љубовта кон саканите ќе влезе во симфонијата на Божествената љубов.  Љубовта на Ксенија кон нејзиниот сопруг се претвори во Божествен оган на љубовта што го спаси и нејзиниот сопруг.

 Господ нека ни помогне на сите преку молитвите на блажената Ксенија Петроградска!

Свештеномаченик Даниил Сисоев