Прекрасно е, кажа Свети Антониј Велики, дека сонцето не може да нè обвини за лоши денови, а месечината за гревовите или за помислите во ноќта...

 

Прекрасно е, кажа Свети Антониј Велики, дека сонцето не може да нè обвини за лоши денови, а месечината за гревовите или за помислите во ноќта.

   Неколку дена подоцна се врати во својата подвижничка колиба, таму горе на планината.  Но, сега работите се сменија, бидејќи го посетија многу монаси, а не мал број луѓе кои беа искушувани од разни болести.  И не престана ниту една минута да им дава заповеди на сите монаси што го посетија:

  Да се ​​има вера и љубов во Христа, да се чува од лошите помисли и телесните задоволства и како што е напишано во книгата Изреки, од трудот на стомакот.  И, исто така, да се избегнува суетата, да се молиме непрекинато, да се молиме пред и после спиење, да се сеќаваат на делови од Светото писмо со духовни заповеди, постојано да се има на ум животот и делата на Светителите на Црквата, за да се обновува нивната ревност... нив, и нивниот подвижнички живот да го усогласат со нивните зборови и дела.

 Тој особено ги советуваше:

   Ниту еден момент не треба да го заборават тој прекрасен збор на Апостол Павле: „Не дозволувај повеќе да те лути заоѓањето на сонцето“ и да се прилагодат на неговиот знак и дух“.

  Па, прекрасно е, рече тој, што сонцето не може да нè обвини за лоши денови, а месечината за гревовите, па дури и за едноставните зли помисли во ноќта.  А за да го постигнеме тоа, не треба да го пропуштиме вториот збор на Апостолот, кој вели: Испитај се добро, дали навистина веруваш“ „Испитајте се.  Секој од вас треба секојдневно да се прашува за постапките што ги правел дење и ноќе, а ако откриете дека сте згрешиле, нека престане да греши.  Ако пак открие дека не згрешил, нека не се фали и нека не се опушта, туку попрво внимавајте да останете цврсто на вистинскиот пат.

Да не се оправдуваме со судење и критикување на ближниот, додека не дојде Господ, единствениот што ги познава и контролира најдлабоките мисли на луѓето, како што повторно ни кажува Блажениот Апостол.  Затоа што ако често забораваме, додаде, тоа што го правиме, да не заборавиме дека Господ добро знае и сè добро памети.

 И не пропушти да биде уште поконкретен.

  Затоа, да му го оставиме правото на суд на Господ, како што е тоа право, и да сочувствуваме еден со друг.  Да си ги сносиме товарите еден на друг, и да се ограничиме на испитување и судење само себеси, а веднаш потоа да се грижиме да го надоместиме заостанатиот долг.  Да обрнеме внимание на овој совет, кој е сигурносен вентил против гревот.  Секој од нас нека ги бележи и напише на хартија гревовите и неволјите на својата душа како да ќе ги чита јавно и да им ги соопшти на другите.  Бидете апсолутно сигурни дека токму поради тоа што ќе видиме и ќе почувствуваме дека се срамиме да ги објавиме, ќе престанеме да грешиме, па дури и да размислуваме со лоши мисли.

   Зашто, кој од нас сака да ги знае гревовите што ги направил, или кој направил нешто лошо и не излажал за да го прикрие?  И како што не би направиле блуд еден пред друг, така и ако ги запишеме гревовите и лошите помисли, како да им кажуваме на другите, токму затоа што ќе се срамиме, подобро ќе се чуваме.

  Затоа, запишувањето на грешни дела и грди мисли нека стане нешто како поглед на нашите колеги практичари и мотив за будење на срамот, мотив радикално да ги избегнеме!  Ако се запечатиме на овој начин, ќе можеме да ги предадеме нашите тела на духот Господов и на тој начин да ги газиме ѓаволските лукавства.

Од житието на Свети Антониј Велики