Болен една недела служен од Ангели и Светители...

 

Болен една недела служен од Ангели и Светители

 Старец Пајсиј на своето духовно чедо му го кажал следниот прекрасен настан што му се случил:

 Еднаш, кога бев на Светиот Крст, тешко се разболев.  Беше тешка зима, падна толку многу снег што ниту едно дрво не личеше на дрво.  Сè се удави во бело, патеките исчезнаа, птиците побегнаа, облаците и маглата го покри Атос.

 Немав комуникација со манастирот Ставроникита, не можев да живеам повеќе од неколку дена, бидејќи болеста целосно ме парализираше.  Чекав Господ да ми ја земе душата и да ја одведе во благодатта на Неговата милост.

 Не можев да направам ниту еден чај, не можев да го запалам шпоретот, немав вода за пиење.  Мојот живот беше на милост и немилост на се.  Реков: Еве, Господи, се надевам на Твојата милост дека нема да ме оставиш!

 По малата молитва што ја кажав со голем труд, видов дека во мојата ќелија се појавија Ангели и Светители, Божји гласници.

 Бев брзо обземен од Божјата милост.  Му се заблагодарив и го пофалив мојот Спасител.  Се расплакав.  Еден од Ангелите се грижеше за шпоретот, друг подготвил топла храна, донеле и леб со сладок мирис.  Се најдов себеси во рајот.  Што друго сакав?

 Светителите почнаа да ме поддржуваат со утешни зборови и молитви.  Самата нивна глетка ме опушти, ме зацврсти и ми даде надеж.  Седеа со мене додека не оздравев и можев да се спасам.  Потоа заминаа.  Седеа една недела.

 Кога станав по некое време, ја напуштив ќелијата и погледнав наоколу во природата со поинаков поглед.  Сè светеше во несоздадената светлина на благодатта на Светиот Дух.  Не бев достоен, но на тој начин се покажа бескрајната Божја добрина и Неговата љубов.

 Меѓутоа, почувствував толкава благодат како ми доаѓа од внатре што реков: Доста е, Боже, не можам повеќе.  Ќе си одам.  Или земи ме кај Себе или намали ја благодатта што ми ја даде.

 Ако ми даде толку многу благодат сега, можам да замислам во Рајот што ќе се случи.

 Свети Пајсиј Светогорец