Помилуј ме, Боже, според Твојата голема милост...

 

Помилуј ме, Боже, според Твојата голема милост

 Кандилата со понизни пламени. Ги осветлуваат Господа, Пресветата Дева Марија, Претечата, Свети Златоуст, Светите Апостоли. 

 Псалмот што го кажавме наутро, го кажувам сега.  Прекрасен Псалм: Човек не може да се надева на ништо друго освен на Божјата благодат.

 Што и да правиме е мизерно, мало, безначајно. Сам и мал пред големиот Бог.

 По работен ден, заборав, разговори и доаѓања и заминувања, тишина.  Сам со Бога.  Уште еден ден беше додаден на живот и еден беше одземен.  Што додаде и што одзеде?  Сам пред тишината.

 Зборовите на псалмот во ова време се како пушки во ноќта, како војничка труба што труби во време на војна.

 Во клупата на старците, во Црквата на отците, покојните ктитори, во скитот на блажените, на Света Гора во 1991 година, на Света Гора која се подготвува за бдение.

 Сам, но не сам.  Сиромашни, но не и сиромашни.  Болен, но не и болен.  Уморен, но не и уморен.

 Преземајќи стихови и на тој начин спојувајќи се со стиховите на верните, претходниците, покајниците, верните и праведниците.

 Оваа самотија, сиромаштија, замор, тишина, ноќта е убава.

 Во време кога светот страда, комуницирајте со Бога и исполнете се со она што лесно се нарекува радост, но тешко е да се искаже и потешко да се измери и уште потешко да се стави на хартија.

 Создавањето е на сметка на неделото.  Другите не треба лесно да се загреваат.

 Тишината може да ве заспие.  За смирување на страстите.  Самопочитта и достоинството бараат голема борба.  Лошо е кога ќе ти кажат дека си се затворил во својата школка и дека никој не се грижи за тебе.

 Веројатно се чувствувам лошо што искрено мислам дека тоа им го должам на сите.  И овој ден завршува и моето срце е исполнето со надеж и храброст за утре.

 Немојте да мислите дека оваа тишина е како секоја друга што ја познавате во вашата селска куќа, на вашите планински прошетки, во вашиот звучно изолиран стан или во клиниката со платена насмевка и груба учтивост.

 Мир и тишина, божествени дарови, неискористени, но златни...

 Дали е прерано или предоцна?

 Мирот и тишината се двата скапоцени камења на Света Гора.  Во свет и доба што прави многу врева и џагор.  Тишината ги плаши оние кои сакаат да се сретнат со сите освен со себе.

 Тишината ги загрижува мрзливите.

 Според Свети Симеон Нов Богослов, молчењето е брз начин да се здобиеме со добродетелта.  Среброто и златото на тишината го сочинуваат скапоцениот дар на молитвата.

 Помилуј ме, Боже, според Твојата голема милост...

 Монах Мојсеј Светогорец