Нашите срца станаа едно и се среќаваме како два пламени што се издигнуваат кон небото!...

 

Нашите срца станаа едно и се среќаваме како два пламени што се издигнуваат кон небото!

Старецот Емилијан Симонопетриски бил дваесет и две години помлад од отец Ефрем Катунакиски, а сепак Пресвета Богородица проценила дека овој јеромонах можел да ги види искуствата на големиот Светител и како што подоцна кажувал отец Ефрем:

 Нашите срца станаа едно и се сретнавме како два пламени што се издигнуваат до небото!

  На прв впечаток, отец Ефрем погрешно го разбрал подоцнежниот старец Емилијан Симонопетриски.  Го видел некако добро изработен, изгледаше некако „испеглано“, демек, без брчки, личеше на принц, па си рече:

 Па, свештеник ист како и другите што дојдоа да разговараат за молитвата!  Со пеглани панталони и кошула!  Да му дадам локум и да си оди!

 Старецот Емилијан, како што по природа беше добронамерен, благороден, брилијантен, скромно ја извади капата, седнувајќи со почит спроти старецот Ефрем.

 Јас сум игумен во Метеори, се претстави старецот Емилијан.  Се чинеше дека дојде со копнеж да разговара со отец Ефрем за умствената молитва.

 Многу монаси има на метеорите, одговори отец Ефрем, можеби дури и со навестување за овој неочекуван посетител. Му кажа дојди на Света Гора.

  Но, нешто го предупреди отец Ефрем дека донекаде погрешил во своето мислење за младиот игумен од Метеори, кој, покрај тоа, доволно се трудел, заедно со уште двајца, да дојде на средба со него.

 Дали му згрешив на отецот?, си помисли отец Ефрем.  Тој отиде да го донесе локумот  додека во него имаше голем сомнеж.  

 Попатно, отец Ефрем отиде до својата Црквичка, кај Иконата на Пресветата Богородица, се помоли да добие „информации“ за отец Емилијан, тој патник однадвор, дојден од Метеори.

 Отец Ефрем извршил две-три метании, а потоа и рекол на Пресветата Богородица: Пресвета Богородице моја, да му зборувам или не?

 Тогаш отец Ефрем Катунакиски ја слушна самата Пресвета Богородица како му одговара преку Нејзината икона:

 Најдовте друг старец Ефрем. Зборувај му кажа Пресветата Богородица.

 Отец Ефрем беше вознемирен. О, грешен јас!  Тој се исплаши. О, јас направив злосторство против себе!!  рече тој преплашено.  Истрчал надвор, го зел отец Емилијан со себе и го турнал во Црквата.  Тие сигурно разговарале неколку часа еден со друг и оттогаш никогаш не се разделиле.

 Отец Ефрем Катунакиски често зборуваше за овој монах:  Бог го испрати од Метеора го најдов мојот изгубен старец, вториот старец Јосиф, златнојазичниот и почитуван старец Емилијан!

 Друг пат за старецот Емилијан рече: Тој, дете мое, е мојот миомирис.