Како можам да се справам со мојата грешност?

Како можам да се справам со мојата грешност? 

Во името на Отецот, Синот и Светиот Дух.

Многу често, си поставуваме и си поставуваме едно многу мачно прашање. Како можам да се справам со мојата грешна состојба? Што можам да направам; Не можам да избегнам да правам гревови, само Христос беше безгрешен.

И не можам и продолжувам да правам гревови, поради недостатокот на решителност, храброст, способност за вистинско покајание или поради општата грешна ситуација што доминира во мојот внатрешен свет. Па што ми останува? Очаен сум, очајно се борам како давеник и не гледам решение.

Еднаш на оваа тема, еден Старец, еден од последните старци на манастирот Оптина, му рекол на еден од своите посетители: Никој не може да живее без грев и многу малку знаат да се покајат на таков начин што ќе им се измијат гревовите. Но, постои една работа што сите можеме да ја направиме:

Кога не можеме ниту да го избегнеме гревот ниту вистински да се покаеме, тогаш можеме да го носиме неговото бреме, да го трпиме трпеливо, со болка, без да правиме ништо за да ја избегнеме болката и маката што ги предизвикува, да го трпиме како што би ја поднеле тежината на Крстот. Секако, не Крстот Господов, ниту Крстот на неговите вистински ученици, туку Крстот на разбојникот кој бил распнат покрај Него. Зарем овој разбојник не му рекол на другиот разбојник кој хули на Господа:

Страдаме затоа што направивме криминал. Тој страда иако е безгрешен. А Христос му рекол: „Денес ќе бидеш во рајот со Мене“, бидејќи ја прифатил казната, болката, агонијата и вистинските последици од злото што го направил со тоа што бил тоа што бил.

Се сеќавам и од животот на еден свештеник, приказната за еден човек кој дошол кај него и му рекол дека целиот негов живот дотогаш бил грешен, нечист и недостоен и пред Бога и пред него. И тогаш се покаја, отфрли и се одврати од сето зло што го направи, но сепак беше под влијание на истите гревови.

А свештеникот му рекол: Имаше период од твојот живот кога се наведна над калта и со големо задоволство ги исчисти сите тие нечистотии. Сега разбираш дека тоа се нечистотии и чувствуваш ужас, гадење и дека се гушиш со нив. Затоа сметајте дека ова е вашата награда за вашето лошо минато и истрајте.

Ова е нешто што сите можеме да го направиме. Да ги трпиме последиците, ропството што е наше, трпеливо, понизно, со скршено срце и не со рамнодушност, ниту со логиката дека штом сме напуштени од Бога во оваа ситуација, тогаш зошто да не грешиме?

Но, земајќи ја ситуацијата во која се наоѓаме како исцелителна свест за тоа што е грев, што ни предизвикува, како и ужасот што тој го опфаќа. И ако трпиме трпеливо, ќе дојде ден кога нашата внатрешна одбивност кон гревот ќе вроди со плод и ќе се ослободиме од него.

Значи, ако можеме, на секој начин, да го избегнеме гревот во сите негови форми, дури и оние гревови што изгледаат толку безначајни, затоа што не забораваме дека на браната и најмалата пукнатина во неа порано или подоцна ќе доведе до експлозија и протекување на водата

Ако можеме, вистински да се покаеме, да се оттргнеме од нашето гревовно минато на херојски и решителен начин. Но, ако не можеме да направиме ниту една од овие две работи, тогаш трпеливо и понизно да ја поднесеме сета болка и сите последици од оваа слабост.

А овој наш став еден ден ќе го земе предвид Бог, Кој како одговор на прашањето на неговите Ангели за животот на Мојсеј, „До кога ќе ги трпиш нивните гревови“, одговорил: „Ќе ги негирам кога мерката на нивните гревови ќе ја надминат големината на нивните страдања“.

Затоа, да ја прифатиме болката како искупителна болка, дури и ако не можеме да ја понудиме како чиста, неизвалкана болка. Амин.

Митрополит Сурошки Антониј Блум