Знаци на Божјата љубов

 Знаци на Божјата љубов

Но, да видиме кои се знаците на нашата љубов кон Бога, за да немаме лажна претстава за оваа љубов. Затоа што човек не се залажува во ништо друго, како во однос на љубовта. Знаците на вистинската љубов се следниве:

1. Запазување на Неговите заповеди

Самиот Господ одредува и вели: „Кој ги има заповедите Мои и ги пази, тој е оној што Ме љуби“ (Јн. 14, 21). Кој вистински го сака Бога се труди да се заштити од она што не му се допаѓа и се труди да го практикува она што Тој го сака. Затоа ги извршува Светите заповеди Господови. Следно е дека оние христијани кои не покажуваат интерес за Неговите заповеди, немаат љубов кон Бога. Меѓу нив има и криминалци, оние кои на разни начини им наштетуваат на другите, развратни, прељубници, крадци, разбојници, неправедни...

Меѓу нив се злите, измамниците, бајачите, измамниците и лицемерите. Во нив се вклучени и маѓосници и оние кои ги канат во нивните домови и генерално сите илегалци. Тие,  што не го сакаат Божјиот закон, не го сакаат и Самиот Него. Тие се сакаат себеси и своите страсти, а не Бог и Неговиот Свет закон.

2. Духовна радост

Јасен пример за нашата љубов кон Бог е радоста на нашето срце. Затоа што е природно да чувствуваме радост за она што го сакаме. Исто така, нашата љубов кон Бог не може да се разбере без радост. Колку пати човек ја чувствува во своето срце сладоста на љубовта кон Бога, толку пати го обзема радост.

Како што медот го засладува нашиот вкус, така и Божјата љубов го радува нашето срце, бидејќи ние вкусуваме и гледаме „дека Господ е добар“ (Пс. 33:8). Оваа радост за Бога се гледа на многу места од Светото писмо и многу повеќе во Светите Псалми. Оваа духовна, небесна радост е предвкус на радоста што ќе ја уживаме во вечниот живот.

3. Крај на светот

Кој вистински Го љуби Бога, се обраќа само кон Него и се оддалечува од светот и од сè на овој свет. Честа, славата, богатството и сиот негов одмор, кој го бараат „синовите на овој век“, тој не се надева на никого- не му пречи ништо.

Тој е задоволен со  Едниот,Бог, Неговото несоздадено сакано Добро. Само во Бога наоѓа апсолутна чест, слава, богатство и одмор. Затоа Бог е најскапоцениот бисер, пред кој сите други немаат вредност.

Тој не сака ништо, ниту на небото ниту на земјата, туку само Бога. Ваквата љубов е изразена во зборовите на псалмот: „Кого Го имам јас на небото освен Тебе? А кога сум со Тебе на земјата ништо не барам; Изнемоште срцето мое и телото мое; Боже довека“ (Псалм 72:25-26). Храната, пијалокот, облеката ги користи само за свои потреби, а не за задоволство.

Кој го љуби светот, не го љуби Бога, според сведоштвото на Апостолот: „Не го сакајте светот и се што е во него.Ако некој го сака светот, во него нема љубов од Отецот“ (1. Јованово 2,15). Такви се оние кои сакаат да живеат во овој живот во луксуз, да живеат во дворци, да се возат во богати кочии, да се облекуваат во скапа облека, да бидат славни и почестени од сите, имаат телесна мудрост, амбиција и себичност, односно она што Бог го мрази.

4.Спомнување на Бога

Кој вистински Го љуби Бога, Го има постојано во своето сеќавање; Него, Неговата љубов и Неговите придобивки. Тоа го гледаме и во љубовта меѓу луѓето. Често размислуваме за саканата личност. Истото е и со нашата љубов кон Бога. Кој Го љуби, често мисли на Него, почива во Него и Му се обраќа со восхит.

„Зашто, каде што е богатство ваше , таму е и таму ќе биде и вашето срце“ (Мт. 6, 21). За него, неговото бесценето и многу сакано богатство е Бог. Така неговото срце е секогаш блиску до Господа. А срцето, кое е преплавено од љубов кон Бога, однадвор покажува знаци на својата љубов. Оние кои го забораваат Бога, не Го љубат. Заборавањето е јасен доказ дека љубовта недостасува. Оној што сака не може да го заборави оној што го сака.

5. Духот на мачеништвото

Двајца кои се сакаат сакаат да бидат неразделни засекогаш. Се разбира, многу христијани сакаат да се прослават со Христа, но не сакаат да бидат со Него ниту во срам, ниту на Крст. Тие се молат да го наследат Неговото царство, но не сакаат да страдаат со Него. Ова покажува дека нивното срце не е искрено и дека не го сакаат вистински Христос.

И, да се каже вистината, тие се сакаат себеси повеќе од Христос. Затоа Господ вели: „Кој не го земе својот Крст и не оди по Мене, не е достоен за Мене“ (Мт. 10, 38). Нашиот вистински пријател се гледа во нашата беда. Исто така, човекот кој вистински Го љуби Христа: Во овој свет тој оди со Христа. Неговото срце се прилепува за Него. Тој со Него недопирливо ги поднесува страстите и Крстот. И тие ќе бидат неразделно поблиску до Него во вечноста. Овој човек од своето срце вели: „На мене ми е добро да сум со Бога“ (Псалм 72:28).

6. Љубов кон ближниот

Пример за нашата љубов кон Бог е љубовта кон нашиот ближен. Кој вистински го љуби Бога, го сака и својот ближен. Кој многу сака некоја личност, го сака и оној што е поврзан со него. Изворот на љубовта кон ближниот е љубовта кон Бога. Спротивно на тоа, љубовта кон Бог се покажува со љубовта кон ближниот. Значи, јасно е дека кој не го сака својот ближен, не го љуби ниту Бога, како што учи Апостолот: „Ако вели дека го љуби Бога, а го мрази својот брат, лажливец е; оти,кој не го сака својот брат, кого го видел, како може да Го сака Бога, кого не Го видел? И таа заповед ја имаме од Него: кој Го сака Бога , да го сака и братот свој“ (1. Јованово 4, 20-21).

Ова се знаци на нашата љубов кон Бога.

Возљубени христијани, да отстапиме од суетите на светот. Да ги очистиме нашите срца со покајание и скрушеност, за да живее во нас Божјата љубов.

„Бог е љубов, и кој пребива во љубовта, пребива во Бога и Бог во него“ (1. Јованово 4:16).

Бог е највисокото Добро, од кое сите доаѓаат добро и среќа.

Без Бог, секоја среќа е проколната и сиромашна, животот е смрт, радоста и сладоста е горчина. Кај Бога мизеријата е среќа, сиромаштијата е богатство, срамот е слава, срамот е чест, искушенијата се полни со утеха. Без Бога не се можни вистински одмор, мир и удобност.

Затоа, сакајте Го како најголемо добро и ваша вистинска среќа.

Сакајте Го над секое создание. Повеќе од татко ти и мајка ти, жена ти и деца. Над и надвор од себе. Само Него треба да го предадеш своето срце, а пред се само Него да сакаш и посакуваш. Затоа што Бог е твојата вечна среќа, твоето вечно добро. Без Него нема живот и среќа ниту во сегашниот свет ниту во иднината.

Секое Божјо создание е добро, но Создателот е неспоредливо подобар. Затоа го сакаш и го бараш истото Добро, единственото самопостоечко, анархично, вечно, сеприсутно и непроменливо, од кое уметнички произлегоа сите творби.

Свети Тихон Задонски