Каков е човечкиот ум без Христос?

 Каков е човечкиот ум без Христос?

Дали човекот е одделен од Христа? Тогаш тој е одвоен од единствениот логичен концепт на неговото „битие“, неговиот живот, неговото постоење. Одвојувајќи го човекот од Христа, тој се одвојува и од единствениот логичен концепт на неговата душа, неговиот „ум“, неговата совест, неговата волја, неговото тело.

Каков е човечкиот ум без Христос? -Тоа е маченичко, мачно оплакување.

Што е човечката душа без Христос?- Тој е страшило што зборува.

Која е неговата свест, или неговата волја? -Тој е безнадежен слеп човек.

Какво е неговото тело без Христос-? Тоа е одвратен, одвратен црв.

Која е неговата волја? -Тој е беспомошен криминалец.

Што е човекот воопшто без Христа? - Тоа е прекрасна глетка однадвор.

Така и секое друго создание, од ангелот до најбезначајното битие, го губи секој логичен поим за своето постоење, ако не го зачува во своето „битие“, Господ Исус Христос.

Гревот е единствената сила која ги раздвојува и ги раскинува сите врски со Бога. Го одвојува човекот од Бога, го одвојува ангелот и секое друго битие. Така, гревот го одвојува човекот од Бога, го втурнува во морето, во бесмислената состојба, во смртта, во ѓаволот (состојбата на ѓаволот). Затоа човекољубивиот Господ, Бог Словото, стана човек и соединувајќи ја во Себе Божествената и човечката природа, „незбунета и неделива“, ја очисти нашата природа од гревот, лудилото, смртта и ѓаволот.

Така Богочовекот Господ ги помина сите наши маченички на земјата, ги доживеа сите наши таги и на нас „многу мртви“ повторно ни оживува, не оживеа од нашата „смртност“, не Воскресна од нашите гробови и нè Вознесе во небесата (Еф. 2, 6-8).

Со Својот Богочовечки живот и сеопфатната богочовечка „економија“ на спасението, Господ Исус Христос ги дал од Бога дадените сили, со кои луѓето стануваат „блиски до Бога“, стануваат „родени од Бога и со Бога“. , заѕидани во Светата Црква и да ја достигнат полнотата на животот и вечноста, преку блаженото Богочовештво (Еф. 2, 10¬22). Според предвечната предодреденост на човекот од Бога, сите се создадени за иста цел, сите се под ист Господ и Бог, тие се под вечната божествена Вистина, Божјата правда и Неговата добрина, сите се предодредени  во посвојување преку Исус Христос до него, според добрата волја на неговата волја“ (Ефес. 1, 4-5).

Затоа на сите луѓе, без разлика дали се Евреи или Грци, робови или слободни, им беше даден еден, ист Спасител и еден, исто спасение, исти средства и исти сили за спасение, едно исто Евангелие.

Спасението се постигнува преку благословено, благодатно соединување на душата со Христос Спасителот.

А по заедништвото на луѓето со небесните спасителни сили, кое се постигнува со Евангелието, тие стануваат заедница и со сите Богочовечки искупителни сили, кои ги чистат од секакво зло и грев и ги плаќаат, ги исполнуваат со сите „Божествени добра“ (Еф. 3, 6-7).

А тоа се случува во Богочовечкото тело на Црквата, во кое се наоѓа целокупната богочовечка економија на спасението, Божјата „таинствена економија“, во однос на човечкиот род и воопшто на сите суштества. На оваа прекрасна Црковна тајна Божјите ангели ѝ се восхитуваат и им ја откриваат преку Црквата „многуте мудрости Божји“ и заедно со народот ја учат и неискажливата и неопределена мудрост и љубов Божја. (Еф. 3, 9-10).

Свети Јустин Поповиќ